Ben Hiç Çocuk Olmadım.. Çünkü Ben Filistin'de Doğdum...

Çocuğum ben..
Tek farkım diğerlerinden..
Filistinli olmak ya da Müslüman doğmak..
Doğar doğmaz bir sürü anlamadığım kine hedef olmak..
Bana çocuk diyorlar..
Aslında anlamı nedir bilmiyorlar..
Bana da söylemiyorlar..
Anneme 'çocuk nedir'dedim..
'Dünyada senin yaşıtlarına öyle diyorlar' dedi..
'Onlar ne yapar' dedim..
Anlatmaya başladı annem..
Dünyada çocuk dedikleri yaşıtlarım varmış..
Onlar geceleri korkmadan uyurlarmış ..
Baskın olmazmış gecenin bir vakti evlerine..
Kolları kopmazmış atılan bombalarla..
Dahası onlar bombayı sadece savaş filmlerinde izlermiş ..
Bayramlarda yeni elbiseler giyer..
Babalarıyla hayvanat bahçesine giderlermiş..
Üstelik birşey yapmazmış onlara hayvanlar..
Desene bize bunca eziyeti mübâh görenlerden daha insanlar..
Oyun oynarmış onlar..
Sapanları da varmış..
Ama sapanla taş atmaları gereken düşmaları yokmuş..
Geceleri masallarla uyurlarmış..
'Masal nedir'dedim anneme..
'Kötülerin sonunda kaybettiği güzel hikâyeler'dedi..
'Anne'dedim..
'Bizim masalımız da iyi bitecek mi? '
'Kötüler kaybedecek mi? '
Ağladı annem cevap vermedi..
Zaten bildim bileli gözleri hep nemliydi..
Yüreğine saplanıp kalan..
Daha ondördünde abimi öldüren..
Acımasız düşman mermisiydi..
Cevap vermedi annem..
Ne diyebilirdi ki ..
Öbür çocuklar anlamazmış büyükleri ..
Onlar belki anlamaz annemi..
Ama ben anlıyorum..
Zaten ben hiç çocuk olmadım ki..
Doğduğum gün başımıza yıkmışlar evimizi,
Sonra sokakta da rahat bırakmamışlar..
Önce yuvasız sonra babamsız bırakmışlar bizi..
Onca şey aldılar yıllardır hayatımdan..
Dünyanın çocuk dediği arkadaşlarım..
Akıp gitti avuçlarımdan..
Hâlâ uslanmadılar..
Bilmiyorum ki ne yaptım onlara..
Beni doğduğumdan beri hep ağlattılar..
Başka insanlar da varmış dünyada..
Müslümanlarda varmış aralarında..
'Bize de yer veriyorlardır dualarında' dedi annem..
Sonra takıldı aklıma,sormadan edemedim,
'Anne müslüman Allah'a Peygamberimize inanan mıdır' dedim..
Evet deyince annem inanamadım!
Peygamberimiz 'bizden değildir komşusu açken tok yatan'derdi..
Biz burada açken,
Neden müslümanlardan hiç ses gelmedi!..
Annem birşey demedi..
Biliyorum birşey söyleyemezdi..
Anlamam sanıyordu..
Çünkü o da beni çocuk görüyordu..
Oysa ben hiç çocuk olmamıştım..
Ve çok iyi anlamıştım..
Müslüman ya da inancı her neyse vicdan sahibi her insan..
Artık umursamıyordu kendinden başkasını..
Kaldıramıyordu kendi derdinden kafasını..
Umurunda değildik kimsenin..
Anlıyordum !
Anlamak canımı yakıyordu..
Ağlıyordum ..
On yaşındaydım ama çocuk değildim..
Belki birgün arkadaşım Ahmet gibi ..
Ben de düşman silahlarıyla can verirdim..
Sonra haber geçerdi dünyada televizyonlar..
Bir çocuk daha öldü diye yazardı yazarlar..
Unutulur giderdim bir haber sonra ..
Yoğundu ya dünyanın sanal gündemi..
Kimse hatırlamazdı ertesi gün..
Toprağa düşen körpecik bedenimi..
Arşivlerde kalırdı..
Üçüncü sayfadan verilen önemsiz ölüm haberim..
Başlıkta anlatılırdı kısacık ömrüm uzun kederim..
Filistin'de on yaşında bir çocuk daha öldü..
Halbuki hayatının baharında solmaması gereken bir güldü..
Bir çocuk kurban daha düştü toprağa..
İnsanın toprak doyurası aç gözlülüğü uğruna..
Onlar çocuk derdi..
Ben çocuk nedir bilmedim..
Yaşamadan ölümü gördüm..
Onlar çocuk olarak öldüm sanırlar..
Oysa doğar doğmaz büyüdüm bilmiyorlar..
Ben hiç çocuk olmadım..
Çünkü ben savaşın ortasında..
Çünkü ben Filistin'de doğdum....

........