Gerçek özgürlükçüler, gerçek demokratlar, gerçek liberaller, gerçek solcular, gerçek sağcılar, gerçek dinsizler, hatta ve hatta gerçek Atatürkçü, gerçek faşist ve gerçek komünistler, eğer özgürlük isterken samimilerse, çıta olarak "inanç özgürlüğünü" hedeflemek zorundadırlar.

Bu ülkede özgürlük alanının genişlemesine karşı çıkanlar, bu özgürlüklerden Müslümanların da yararlanacağı endişesiyle karşı çıktılar hep. Çünkü Müslümanlık, bu ülkenin hakim inanç ve kültürüydü. Sistemse, bir ideoloji taşıyordu ve topluma farklı/yabancı bir kültür dayatmıştı. Dayattığı bu 'yabancı' kültürün yerleşmesinin tek yolunun, 'yerli' kültürü baskı altında tutmaktan geçtiğini düşünüyordu.

Buna Kur'an öğrenme yaşının 12 ile sınırlandırılması ve İmam Hatip okullarının kapatılması örnek gösteriliyor. Aynı raporda, Fener Patriği'nin Ekümenik unvanının resmen kabul edilmemesi dışında Türkiye'deki gayr-ı müslim azınlıkların dini özgürlüklerinin kısıtlanmadığı, dini azınlıkların inanç özgürlüğü açısından bir sorun yaşamadıkları da vurgulanıyor.

Kısacası, "irtica" adını verdikleri İslam'a karşı başlatılan sürek avları devam etsin istiyorlar.