İşte Yerküre,
İşte insanlar.

İşte milyalarca yürek.

Bak İnsanlara bak,
Gözlerine bak,
Delde yüreklerine bak.

Ta doğudan batıya,
Ta kuzeyden güneye.

Olmaz,
Seni benim kadar seven olmaz.
Olmaz,
O yeşil gözlerine benim kadar vurulan olmaz.

Dert küpü isem,
Sitemler Ayyuka çıkmış ise,
Gönlümde hüzün,
Aklımda yeşil gözlerin,
Dudağımda ismin varsa.
Anlasana.

Seni benim kadar seven olmaz.

İstanbulun Sokaklarında geziyorum,
Boğaza gidemiyorum,
İnsanın boğazına bir şeyler takılır ya,
Hani oltaya balık nasıl takılırsa,
Öyle oluyorum Boğazın sularında.


Hani senle ölesi sözleşmiştik, boğazda.


Zaman durdu,
Mekanlar yok oldu,
Sevdalar kan kusturur oldu,
İstanbul,
Büyük Şehir,

Herkese Mutlulukta,

Payıma Niye İhanet.


İnsanlar gözlerimin içine bakmaktalar,
Mağdurum,
Sol yan sancısı ulaşamadığım.

Hani küçük bir evimiz,
Mutluluktan çoşan gönlümüz,
Çiçeklerimiz,
Birde van kedimiz olacaktı.

Geceleri Çayı yudumlarken,
İstanbul şiirlerini okuyacaktık,
Biraz televizyon,
Biraz kedicik,
Biraz sohbet,
Biraz yeşil gözlerin.

Ah İstanbul,

Suçum neydi,
Sevmek mi,
Uğruna ölmeyi göze almak mı,
Yeşil gözlerine vurulmak mı,
Yanmakmı.

Yoktu işte anlı şanlı bir ismim,
Cebimde meteliğim,
Altımda arabam,
En lüks semtinden evim.

Bedelini ödemekteyim bunların olmayışının.

Bedeli imiş,

Payıma düşen ihanet.


Sevda,
İstanbul,
Yeşil gözlüm,

Ben sizlere ihanet etmedim.

Ben ölünceye kadar sizlere ihanet etmeyeceğim.