*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Toplam Kategori: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Forum Anasayfa » EDEBİYAT / MAKALE / ŞİİR » acemi bir yazı denemesi

önceki konu sonraki konu

Bu konuda 6 mesaj mevcut

Sayfa (1): (1)

Ekleyen

Mesaj

	-mervan-

		acemi bir yazı denemesi

Misafir

Kayıt Tarihi: 22.12.2024

En Son On:

Cinsiyeti: -----

BİR ÖLÜNÜN GÜNLÜĞÜ
Suyun tohumla buluştuğu yerdeyim…
Toprağı ve toprak kokusunu severdim .Şimdi ise toprak oldum.
Artık seviliyorum…
Ancak toprak olunca sevilebilen bir adamım.Hayatımdaki tüm sesler sessizliğe büründü.Tüm seslerin altında ve sessizliğin içindeyim.Tüm canlılar üstümde dolaşıyor ve filizler içimde yeşeriyor.Hayatı boyunca insanlığa faydası olmamış birinin ölümünün insanlığa faydası olması ne kadar da acı…
Hayat bensiz de aynı seyrinde devam ediyor.Ömrüm boyunca anlayamadığım “hayat” ı şimdi anlıyorum.Üstümde bulunan insanları şimdi daha iyi tanıyorum.Artık herkesin maskesi düştü,kartlar açıldı…
Üzerimde sürekli bir hareket ve bu hareketin altında hareketsiz ben...
Ömrü boyunca düşünmeye vakti olmamış birisiydim şimdi ise düşünmekten başka bir şeyi olmayan birisiyim.Delicesine sevdiğim annem aklıma geliyor belki de sevebildiğim tek insan;yaşam kaynağım,canım…Onun simsiyah iri gözlerinden süzülen yaşlarının toprağı delercesine düştüğü ve beni son yolculuğuma uğurladığı o son görüşmemizden bu yana her anım onu ve anılarımızı düşünmekle geçiyor .Kızdığında gözlerinin içi kızarır,elleri titrerdi o anlarda ondan çok korkardım ama şimdi ise annemi kızdırmayı bile özledim….Bir serçe gibi sabah evden çıkar akşama da yaralı serçe olarak döndüğüm yuvamda annem sarardı hep yaralarımı.Küçükken vücudumda olan yaralarım büyüyünce kalbimi sardı.Yaralar değişiyordu ,zaman değişiyordu ama değişmeyen tek şey ise annemin şevkatli elleriydi.Saçlarımı okşayan o şevkatli eller şimdi ise mezarımın mermerlerini okşamakta üzerimi örten toprağın üzerinde dolanmakta.Üstümde toprak olsa da annemin ellerinin sıcaklığını hissedebiliyorum,kokusunu duyuyorum,doğrulup o elleri öpmek istiyorum ama…
İçinde yüzdüğüm düşünce deryamda karaya ulaşmak için ne kadar çabalasam da boş olduğunu biliyorum ama bunu kendime itiraf etmekten de bir hayli korkuyorum.Aklımı hep o soru takılıyor “koskoca otuz iki sene de ne yaptım?”.İyi bir şirketin prensip sahibi bir genel müdürüydüm.İyi bir arabam vardı ve maaşımda iyiydi zaten bu koşulları sağlamak için onca sene dirsek çürütmüş kafa patlatmıştım fakültede.Her istediğimi elde edebilecek güçte birisiydim.Politikaya atılmayı da düşünüyordum para ve iktidar sahibi olacak “zavallı” olarak nitelendirdiğim insanları yönetecektim.Her sabah aynaya baktığımda orda bir devi görüyordum.Dünya’yı alt üst edebilecek biri..
Kendime bile itiraf edemediğim madalyonun diğer tarafında ise aciz bir ben bulunmakta.Hayatı boyunca sadece annesi tarafından sevilmiş ve küçük yaşta yetim kalmış ben.Hep bir yarısı olmayan,baba sevgisini tatmamış insanları sevememiş ve de bunlardan dolayı evlenmeye de cesareti olmayan,en ufak bir yenilgi de annesinin dizleri dibinde ağlayan “aciz” bir ben.
Zaman kavramımı yitirdim.Eskiden çok değer verdiğim o dakikaların şimdi farkında dahi olamıyorum.Dünya’da zaman artık bensiz işliyor.Daha çok kazanmak için harcadığım o değerli zamanımla kazandıklarım hepsi şu an üstümde bir yerlerdeler ve bana da bir getirileri yok.İdeallerimin hepsi yukarda kaldılar.Şu ana kadar “ölüm” ü hiç düşünmemiş olduğumu anlıyorum.Şu en büyük prensiplerimden biri olan “hiyerarşi” ‘ninde bir saçmalıktan ibaret olduğunu anlamak için maalesef otuz iki sene beklemiştim.Hep “insan yerini ve mevkisini bilmeli” diyordum oysaki aynı masaya bile oturmaya tenezzül etmediğim insanlarla şimdi aynı yerdeyim.Makamın,saltanatın,şöhretin bittiği hayatın gerçek anlamını kazandığı yerdeyim.Hayatı sorgulamamış sadece yaşamışım tabi buna yaşamak deniliyorsa.En büyük gücün para olduğunu zannederken ne kadar da yanıldığımı ve de annemin dünyanın en büyük gücünün kaynağını gösterirken elini kalbimde niye gezdirdiğini de şimdi daha iyi anlıyorum.Hayatta yaptığım hiç bir şeyden pişmanlık duymayan ben ölümümle hayatımdan pişman olmuştum
Bu güne kadar sistemin değişilmez bir parçası olarak gördüğüm kendimin aslında sistemin yetiştirdiği bir pislik olduğununda farkına vardım ama tek sevincim bu güne kadar asıl vazifesini yerine getirememiş olan vücudum ölümümden sonra yeşerecek olan filizlere kaynak olacak ve de tek ümidim dokularım bir meyvanın gelişimine katkıda bulunacak ve
de bu meyvayı yiyen delicesine sevdiğim annemle birlikte olmaktır…

Ekleme Tarihi: 24.09.2003 - 13:24

	((( ... )))

2338 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 19.09.2003

En Son On: 03.08.2006 - 01:19

Cinsiyeti: -----

Yuce Rabbim Razi olsun sizden, ilkte olsa gayet guzel bir yazi nagme dolu inciler, Devamini bekliyoruz

Selam ve dua ile

Ekleme Tarihi: 25.09.2003 - 20:24

Pozisyon düzeni - imzaları göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu sonraki konu

Kategori Seç:

Sitemizde şu an Yok üye ve 1256 Misafir mevcut. En son üyemiz: Didem_

[ Admin Moderator Vip Üye ]

Bu üyelerimizin doğum günlerini tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu bir ömür dileriz:
hicran_50 (37), usri_yusraa (37), DÝYARBAKIR.. (33), ahmet_erdogan33.. (38), eryal (62), ((-AySeNuR-)) (29), Memet (43), berfo2004 (44), HÜKÜM (54), nerro_22 (34), engin03 (39), cenngiz (55), apo28 (41), KalbiGüzelKiz (41), ismail36 (38), hakikat_nuru (46), gencolhan (48), roket (39), yasarozdemir (44), harbi (55), yusuf_k9 (44), bhdr_84 (40), tugbali (37), orhan yurt (53), mehmet balaca (43), Mehmet Balaca (43), serkantokmak (49), rabiaaslan (39)

24 Saatin Aktif Konuları

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.95202 saniyede açıldı