Çün hüzün kaplı kan gölü coğrafyam.
Mazlum ve ezilen insanlar hesap soruyorlar elleri yakamda,
Adı bile bize yasak olan Selahaddin'in emaneti kan gölü.
Yanan evler, sönen ocaklar, solan yüzler.
EMANET, yeniden Said'i özlüyor.
Bir kıvılcım bekliyor belki de dünya.

Ben şimdi hüznümü gecelere sarıyorum.
Geceler ah geceler gözyaşımı bir siz anlarsınız belki. Ey gecenin sır dolu karanlığı, beni de al Hira yüklü şefkatli bağrına. Ey saba rüzgarı benim gözyaşlarımı benim özlemimi ona ilet.

Destanlar okuyan Bedirden rüzgarlarınla.
Hissedemez olmuşsam sıkıntıları; kendi ızdırabımdan.

Umutlarımın bittiği yerde başlayacak İsra'lar.
Bekler mi? bizi de Kudüs dolu özlemler. Bir ışık huzmesi düşmeli tükenmiş yüreklere. Damla damla yağmur gibi, ölü toprağı dirilten yağmur gibi yağmalı umutlar. Bir Hayber serinliği bekleyen gözbebeklerime. Her yeni gün bir müjde olmalı bedbaht gönüllere.

Kavgalara meydan arar yüreğim.
İnanmak var olmaktır bilirsin.

Gelir mi beklenen muştular. Hira'da torağa düşen haberden.
Gelir mi, sevgi ve merhamet damarları perçinlenen Medine ufkundan.

Ben şimdi gecelere sarıyorum hüznümü.
Ve bekliyorum,
Kan rengi kızıl karanfillerimizle, umutlara kucak açacağımız,
Ellerimizde bildirilerimiz,
sokaklarda boy göstereceğimiz, günlerin arefesinde ,
yıldızlar ötesinde bir yolda,
tüm acıların son bulduğu bir çağda,

hasretle

ben

Seni bekliyorum.