*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Toplam Kategori: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Forum Anasayfa » D İ N / İ S L A M » BÜYÜK ŞAHSİYETLER » İMAM-I GAZALİ

önceki konu sonraki konu

Bu konuda 3 mesaj mevcut

Sayfa (1): (1)

Ekleyen

Mesaj

	recepholding

İMAM-I GAZALİ

1613 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 09.07.2006

En Son On: 12.03.2007 - 11:46

Cinsiyeti: Erkek

İMAM-I GAZALİ

İmam-ı Gazalî, bugün bir kısmı İran toprakları içinde kalan Horasan'ın Tûs şehrinde

hicri 45 tarihinde (M. 1058) doğmuş, yine Tûs'un yakınlarındaki Tabira kasabasında

505'de 55 yaşında vefat etmiştir.

Ömrünün ilk seneleri ilim tahsiliyle geçmiş, orta yaşlarında ilmin zirvesine çıkmış,

itibar ve hürmetin en muhteşemini görmüş, sonraki senelerinde ise büyük bir fikri

inkılâb geçirerek iç âlemine dönmüş, ihlâs ve tasavvuf mertebelerinde mesafe katetmiş,

on bir seneyi bulan bir inzivaya girmiş. Bundan sonra eski Gazali'yi bırakıp yeni Gazali
olarak meydana çıkmıştır. Son nefesine kadar da bu yeni Gazali'nin tamamen âhirete

müteveccih niyet ve ihlâsı içinde devam etmiştir.

Gazali'nin tahsile başlangıç tarihleri ibretlidir. Bilgisi az, ama ihlâsı çok olan

fakir babası, son günlerini yaşarken vefalı bir dost âlime vasiyette bulunmuş:

"Bu iki çocuğum Ahmed ile Muhammed'i sana vasiyet ediyorum. Bunların okumalarını

te'min edip, ilim erbabı olmalarına sen yardımcı ol."

Bu vasiyetten kısa zaman sonra vefat eden masum ve muhterem babanın iki oğlu, bu

âlimin himayesinde bir müddet mektebe gitmişler, ancak kendisi de fakir olan hoca efendi
en sonunda gerçeği söylemeye mecbur olmuş: "Evlâtlarım, babanızın size bıraktığı miras

tükendi. Bundan böyle kendinizi himaye edecek bir medreseye, kaydolun. Benim size

bakacak hâlimin olmadığını siz de biliyorsunuz!"

Kardeşi ile bir medreseye kaydolup okumaya başlayan Muhammed, sonraları bu

durumlarını anlatırken der :

"Aslında biz medreseye ilim elde edip, maişetimizi te'min etmek için girmiştik. Ama

ilim öyle azizdir ki, kendisini dünyevi şeylere âlet ettirmedi, bizi Allah için

çalışmaya yöneltti."

Gazali, talebelik devresinde Tûs'tan uzaklara gitmeye başlar, Cûrcan'da bulunan

meşhur âlim Cüveyni'yi de ziyaret edip, ilim ve irfanından müstefid olur. Bu seyahatları
sırasında bir ara Tûs'a dönerken eşkıyaların saldırısına da maruz kalır. Soyguncular,

kervânın diğer eşyaları arasında kendisinin yazdığı notları ile kitaplarını da

gasbederler.

Gazalî buna hiç tahammül edemez, arkalarından koştuğu eşkıyanın reisine sızlanır:
"Ben ilim peşinde koşan bir talebeyim, tesbit ettiğim ilmi yazılarımı havi notlarım

ve kitaplarım var aldığınız eşya içinde. Bunları kaybedersem benim hâlim nice olur?

Emeklerim boşa gider!"

Eşkiya reisi buna kahkahayla cevap verir:

"Sen nasıl ilim sahibisin ki, kâğıtların elinden alınınca ortada kalıyorsun, sermayen
yok olup gidiyor?"

Bu cevap Gazali'de şimşekler çakmasına sebep olur. Artık kitaplardaki ilme

güvenmekten vazgeçer, ilmi hâfızasına alma gayreti başlar. Ne okursa, ya ezberler, ya da
fikir olarak hazmedip, özetini benimsemeyi esas alır.

Bu gayret ve azmi sayesinde kısa zamanda yaşadığı devir ve muhitin tek âlimi olmaya

namzet hale gelen Gazali, Tûs'tan ayrılıp Bağdad'da, Nizamiye medresesine gelir. Burada

meşhur Nizamülmülk'ün dikkatini çeker. Nihayet en yüksek pâyeye erişerek Nizamiyye

medresesinin başmüderrisliğine tayin edilir.

Dört yıllık Nizamiye başmüderrisliği esnasında kendisini gölgede bırakacak bir başka

âlim çıkamaz. İtibar, nüfuz, makam, mevki... Devlet büyükleri nezdinde hürmet ve saygı

en yüksek noktada...

İşte tam bu sırada Gazali'den müthiş bir ruhu inkılâp meydana gelir. Herkesin, gıpta

ve imrenme ile baktığı zirvedeki halini, o aldatıcı, oyalayıcı bir ihlâssız hâl olarak

değerlendirmeye başlar. Tıpkı Bediüzzaman'ın, "Dârü'1-Hikmeti'1-İslâmiye"de âza iken

geçirdiği rûhî tekamül gibi bir enfüsi ameliyata girişir.

Gazali, Nizamiye'nin başmüderrisi iken gösterilen itibar ve hürmetin zirveye çıktığı

bir sırada, Abbasi halifesi ve Selçuklu Başvezirinin büyük ikram ve izzetlerine rağmen

tatmin olmayıp iç âlemine, kendi tefekkürüne dönmeye başlayınca, kesin kararlar verir.
Bu sebeble dört yıldır süren meşhur başmüderrislik vazifesinden istifa ile Şam'a doğru

yola çıkar. Mânâ büyüklerini ziyaret edip, tasavvuf ehlinin hâllerini inceledikten sonra
Şam'ın meşhur Camii Emeviye'sinin geniş minaresi içinde inzivaya çekilir ve bu inziva,

tam on bir yıl sürer.

Bu sırada zaman zaman mütevazi gruplara vaazlar verip, sohbetler yapan Gazali,

eserler yazıp, tefekküre de dalmış, insanların hâlini, iltifat ve ikramlarının

faniliğini, insanı gerçeğin tatmin etmesi gereğini pek açık seçik anlamış, derin

feyizlere, ilhamlara mazhar olmuştur. Tabiri câizse işte asıl mürşid Gazali, bundan

sonra meydana gelmiştir.

Nitekim başmüderrisliği senelerindeki şöhretli günlerini anlatırken şöyle

demektedir:

"Kendi durumuna baktım, bir de ne göreyim, dünyevi alâkalar içine dalmışım: Onlar

beni her taraftan sarmışlar. İşlerimi gözden geçirdim. Onların en güzeli, okutup,

öğretmekti. Fakat bu sahada da âhiret için ehemmiyetsiz ve faydasız şeylerle

uğraşmışım!.. Zira öğretim sırasındaki niyetimi düşündüm. Baktım ki, Allah rızası için

değil, mevki ve şöhret hissiyle hareket etmişim. Bu hâlimle uçurumun kenarına geldiğime,
eğer durumumu düzeltmek için harekete geçmezsem ateşe yuvarlanacağıma kanaat getirdim."
Görülüyor ki, büyük ilim ve mâneviyat adamı, bizlerin sevap derecesinde gördüğü

birçok hususları bile riyâ ve ihlâssızlık karışıyor endişesiyle terkediyor, çok derin

bir ihlâs ve mânevî temizlik ameliyesine girmekten çekinmiyor.

Elli beş senelik ömrü azizinin yarısından sonrasında böylesine bir ruhi inkılâb

geçirip kısmen dünyaya bakan eski Gazali'yi terkederek tamamıyla âhireti esas alan yeni

Gazali'ye geçen İmam-ı Muhammed, bundan sonra kaleme aldığı eserlerinde daha başka bir

ihlâs ve mânevi değerler manzumesi işlemeye muvafak oluyor.

Nitekim Gazali, Şam'daki Emeviye Camii'ndeki on bir senelik inzivadan sonra kendi

memleketi olan Tûs'a dönüşünde evinin iki yanına iki tane de âhiret evi mânâsında ek

bina inşa ettiriyor. Birinde fıkıhçıların kaldığı, ötekisinde ise ehli tarikatın sakin

olduğu bu iki dershaneye de nöbetleşe giriyor, onların arasında ömrünün son günlerini

yaşarken, hem Şafiî fıkhı, hem de ehli sünnet tasavvufu konusunda bilgi veriyor, feyiz

ve ilhamlara sebeb oluyor...

Denebilir ki, Hazret-i Gazali, ömrünün son günlerini, hem Şafiî fıkhı, hem de

tasavvuf yönünden en verimli şekilde yaşadı. Nitekim son anlarını nasıl yaşadığı

anlatılırken şu ibretli hâtıra naklediliyor:

"Gazali, son pazartesi gecesinde yine epeyce tasavvuf ve fıkıh dersi ile meşgul oldu.
Sabah, namazını kıldı. Sonra hazırlattığı kefenini istedi. Hemen getirdiler. Kefeni öpüp
başına koydu, yüzüne sürdü ve dedi ki: "Ey benim Rabbim ve Mâlikim, emrin başım, gözüm

üstüne olsun."

Çevresindekiler ağlaşmaya başladılar, ama onda bir korku ve telâş yoktu. Kıbleye

karşı dönüp uzandı. Birşeyler okuyordu. Bir de baktılar ki, Hakk'ın emri vâki olmuş. Beş
yüzü aşan değerli eserlerin sahibi koskoca Hüccetü'l-İslâm, sessiz, sedasız ruhlar

âlemine göçmüş...

Erkek evlâdı olmadığından kız çocuklarından nesli devam eden Hazret-i İmam, bunca

eserlerine rağmen ancak ailesini idare edecek derecede miras bırakmıştır.

Elli beş senelik ömür içine sıkıştırdığı beşyüzü geçen eserin içinde İhyâü'l-Ulûm,

El-Münkızü mine'd-Dalâl, Kimyâ'yı Saadet gibi değerli eserleri vardır, Kelâm, felsefe,

usül-ü fıkıh ilimlerine ait eserleri de kıymetlidir. İslâm âleminin halen her yanında

okunan İhyâü'1-Ulûm çeşitli dillere, bu arada Türkçe'ye de tercüme edilmiştir.

Allah makamını Cennet eylesin.

GAZALİ'NİN TALEBESİNE BİR MEKTUBU

Geçmişteki hoca-talebe münasebetleriyle günümüzdeki hoca-talebe münasebetini mukayese
etsek nasıl bir tablo çıkar karşımıza acaba?

Günümüzdeki anarşiye malzeme olan talebelerin durumlarını düşünecek olursak, onlara

öğretmenlik edenlerin hâli de çıkar açığa....

Ama biz bunların üzerinde durmadan geçmişten bir misâl arzedelim. Bakalım mazideki

din âlimleri talebelerine nasıl ölçü veriyor, onları ne türlü bir anlayışla

hazırlıyorlar hayata...

Gazali'nin yetiştirdiği bir talebesine yazdığı mektubu aynen şöyle:

"Yavrucuğum!.. Nasihat kolaydır. Zor olan, onu kabul edip, amel etmektir:

Nasihat, söylediğini yapmayanın ağzından çıkarsa, durum daha da zordur. Onu benimsemek

büsbütün güçleşir.

İlmi öğrenip de onunla amel etmeyenin azabı, bilmeyenin azabından çok daha

şiddetlidir. Nitekim Resûl-i Ekrem Efendimiz şöyle buyurmuşlardır:

"Kıyâmette azabı, en şiddetli olan kimse, ilmiyle amel etmeyen kimsedir."

Yavrucuğum!.. Sakın amelde müflis olmayasın, ibadette tembelliğe kaymayasın. Şunu

iyi bilesin ki, amelsiz ilim fayda vermez. Kullanılmayan silâh sahibini korumadığı

gibi...

Ellerinde kılıçları olan on kişi, sahrada bir arslanla karşılaşsalar, kılıçlarını

kullanmadıktan sonra ne faydası olacak onlara...

İşte sahip olunan ilimle amel edilmemesinin durumu da aynıdır. Amel edilmedikten

sonra ilmin ne faydası olacak sahibine... Birincisi ikincisi olmadan olmaz.

Yavrucuğum!..

Yüz sene ilme çalışsan, binlerce kitap yazsan Allah'ın rahmetine ancak bu ilimle amel
etmen halinde kavuşursun!..

Âyetlerde ne buyuruluyor:

"İnsan için ancak çalışmasının neticesi söz konusu" dur. "Rabbinin rahmetini isteyen

sâlih amel işlesin."

Bu âyetlerin söylediği, amelden başka şeyler değildir.

Yavrucuğum!..

Yapmadığın işin ücretine lâyık olamazsın.

İmam-ı Ali'ye nisbet edilen bir sözde böyle denmiştir: "Kim çalışmadığı halde ücrete

lâyık olduğunu vehmederse, o kimse ahmaktan başkası değildir."

Hasan-ı Basri de böyle demiştir:

"Amelsiz Cennet istemek, günahlardan bir günaha daha düşmek demektir."

Rabbimizden gelen bir haberde şöyle buyurulmuştur: "Amelsiz Cennet isteyenden daha az
hayâlı kimse yoktur."

Nebi (a.s.) da şöyle haber vermiştir:

"Zeki insan, nefsine galip gelir, ölümden sonrası için amel işler. Ahmak ise, nefsine
tâbi olur, ondan sonra da Allah'dan mağfiret diler."

Yavrucuğum!.. Ne kadar yaşarsan yaşa, sonunda ölüm var. Ne kadar seversen sev,

âkıbetinde ayrılık söz konusu!..

Amelsiz ilim, deliliğin bir çeşididir.

Ayette: "İnsanlara iyilik emredersiniz de nefsinizi unutur musunuz? Halbuki siz

kitabı da okuyor, ilmi de öğrenmiş bulunuyorsunuz. Hiç düşünmüyor musunuz?" diye ikaz

vardır.

Yavrucuğum!..

Amelsiz ilim zaten yaşamaz. İkisinin birliğidir esas olan.

İlim tek başına seni günahtan koruyamaz. Yarın mahşerde ateşten de koruyamayacağı

gibi.

Bugün öğrendiğinle amel etmezsen yarın mahşerde söyleyeceğin söz şudur: "Müsaade edin
de dünyaya geri dönüp öğrendiğimle amel edeyim!.."

O zaman da sana denir ki:

"Ey tembel!.. Ey düşüncesiz!.. Yeni gelmedin mi oradan?"

ŞÂZELÎ HAZRETLERİ, GAZALÎ'YE AİD RÜ'YASINI ANLATIYOR

"Mescid-i Aksâ'da namaz kıldıktan sonra tefekküre dalmıştım. Uykuya dalar gibi

olduğum bir sırada rüya gibi bir hâl ârız oldu. Gördüm ki, mescidin dışında büyük bir

cemaat toplanmış, orta yerde üzerinde nurani bir zâtın bulunduğu bir kürsü, etrafında

yerlere oturmuş diğer nuranî zâtlar...

Merak edip sordum: "Bu zât kimdir, bu cemaat ne için toplanmışlar buraya?"

Cevap verdiler: "Bu kürsüde oturan Zât. Ahirzaman Nebîsi Hazret-i Muhammed

Aleyhisselâm, etrafında yerlerde oturanlar da Mûsâ, İsâ, İbrahim ve Nûh

aleyhimüsselâmlar... Diğerleri de Allah indinde makbul diğer mâneviyat büyükleri Hallâc-

ı Mansur'u affetmesi için toplanmışlar. Resûlüllah'dan af diliyorlar."

Tam o sırada Mûsâ (as) bulunduğu yerden kalkıp kürsü üzerindeki Âhirzaman Nebisine

yaklaşarak şöyle bir sual sordu: "Yâ Resûlüllah, siz, ümmetimin âlimleri.

İsrâiloğullarının peygamberleri gibidirler, buyurmuşsunuz, doğru mu?"

"Evet, doğrudur. Ümmetimden öyle âlimler gelecek ki, Benî İsrâil'in peygamberlerinin

irşad ettiği insan kadar insan irşad edecektir." "Yâ Resûlüllah, böyle bir âlim

gösterebilir misiniz?"

"İşte bak İmam-ı Gazali'ye, çok insan irşad eden âlimlerden biridir. Yazdığı

eserleriyle çok kimselerin dini hayat yaşamasına sebeb olmuştur."

Bu defa Mûsâ (a.s.), Gazaliye dönerek bir sual sordu. Gazalî Hazretleri, bu tek suale
tam on tane cevap verdi. Mûsâ Aleyhisselâm: "Cevap, suale mutabık düşmedi, ben bir sual

sordum, sen on tane cevap verdin, sözü uzattın" dedi.

Gazali buna şu cevabı verdi:

"İnsan hürmet duyduğu zatlarla konuşmayı uzatmak için sözü uzatır. Nitekim size de

Allahü Azimüşşân "Elindeki nedir yâ Mûsâ?" diye sorduğunda, siz de: "Âsamdır" demekle

kalmamış, sözü uzatarak, "Ona dayanırım, otlattığım koyunları sürerim, daha birçok işler
yaparım" diyerek sözü uzatmıştınız. Şayet uzun cevap yerinde olmasa, önce siz uzun cevap
vermeyecektiniz. Sizin bu cevabınızı Kur'ân-ı Kerîm'den Tâhâ sûresinde okudum..."

Bunun üzerine Mûsâ Aleyhisselâm tebessüm ederek yerine oturdu..."

Meşhur tarikat büyüğü Şâzelî Hazretleri, bundan sonrasını da şöyle anlatır:

"Ben, diğer peygamberlerin yerde. Âhirzaman Nebisi'nin de kürsü üzerinde oturuşunu

düşününce, Onun, diğerlerinden üstünlüğünün bir işareti de budur diye düşünmeye

başladım.

Gerçi peygamberler, peygamber olarak birbirlerinden farklı olmazlar. Zira; hepsini de
Rabbimiz seçmiş, İlâhi iradesiyle tercih buyurmuştur. Ancak Peygamberlik bakımındân eşit
oldukları halde, gördükleri hizmetin umumîliği bakımından farklı olabilirler. Nitekim

Âhirzaman Nebisi, diğerleri gibi muayyen millet ve mıntıkaya değil, bütün dünyaya

gönderilmiştir. Bu bakımdan, diğerlerinden fazilet bakımından üstün olabilirler.

Böyle düşünürken biri yanımdan bana dürter gibi oldu. Gözlerimi açtığımda kimsenin

bulunmadığını, ancak Mescid-i Aksâ'nın müezzininin kandilleri yakmakta olduğunu gördüm.

Kandil yakma hizmetinde görünen bu zât, bana şöyle dedi:

"Hiç merak etme. Diğer peygamberlerin hepsi de Onun nûrundan yaratıldı."

Bu sözden sonra kaybolan o müezzini çok aradım, fakat bir daha göremedim."

Tarihin Şeref Levhalarından Bir İktibas

"Şu anda 24. baskısını yapmış olan mezkur kitabımızın "Müceddide İtiraz" başlıklı

yazısını aynen alıyorum. Gazali'nin, Resûlüllah nezdindeki itibar ve değerini ifade

etmesi bakımından da fevkalâde mânidar olan hâdiseyi İhyâ'nın şerhlerinde de okumak

mümkündür.

MÜCEDDİDE İTİRAZ

Bir hadîsi şerifte haber verildiğine göre. Allah Celle ve Âlâ, her yüz sene başında

bir Müceddid gönderir ve bu Müceddid, o günün Müslümanlarının ihtiyacına göre hareketini
tanzim eder; zayıflayan dini bağları takviye etmek, gafilleşen halk topluluğunu dikkate

ve şuura kavuşturmak gibi vazifesini yaparak halkın muhtaç olduğu dini cereyanı teessüs

ettirdikten sonra hizmetinin mükâfatına kavuşmak için kendisi huzuru İlâhi'ye gider,

fakat dâvâsını geride yetiştirdiği imanlı mücahidler devam ettirirler.

İşte İmam-ı Gazali bu müceddidlerden biridir. "İhyâü'1-Ulûm"'u bugün dahi büyük bir

takdirle okunmaktadır. Ancak her müceddidin karşısında birkaç müterizin bulunması öteden
beri âdet olduğundan, Gazali'nin, bu itirazcılarının içinde biri vardı ki, zehir

zenberekti doğrusu. Gazali'nin en büyük ve en kıymetli eseri olan "İhyâü'1-Ulûm"u, değil
okumak; evinde, kütüphanesinde dahi bulundurmanın büyük günah olduğunu iddia ediyor,

içinde "Resûl-i Ekrem'in sünnetine aykırı hükümler var" diye diretiyordu. Hattâ bu

iddiasına o günkü halkı da inandırmış olacak ki, kucak kucak toplattırdığı İhyâü'1-

Ulûm'ları bir odaya depo ettirmek imkânını dahi bulmuştu. Artık muhitte tek İhyâü'1-Ulûm
kalmadığına kani olunca, bir gece yatsı namazından sonra cemaate kararını açıkladı:

"Yarın sabah namazına erken geliniz, hep birlikte kitapların bulunduğu depoya gidecek
ve içinde sünnete muhalif hükümlerle halkı dalâlete sevkeden bu bid'at dolu eserleri

yakacağız."

Muhitin âlimi olarak tanınan bu zât, şimdiye kadar halk üzerinde kazandığı itibarına

dayanarak tasavvurunu gerçekleştirmek üzere geldiği evinde, kitapları nasıl yakacağını

düşünerek uyukladı. Az mı uyudu, çok mu uyudu, girdiği rüya âleminde nûr yüzlü iki genç

gelerek:

"Biz Resûlüllah'ın jandarmasıyız, seni götürmeye geldik, gitmemekte ısrar edersen

zorla götüreceğiz, kalk bakalım." dediler.

İtiraza zaman bırakmadan da apar topar mescide getirdiler. Bir de ne görsün! Bakar

ki, mihrabda Resûlüllah Aleyhisselâtü Vesselâm Efendimiz iki yanında Ebû Bekir, Ömer,

Osman, Ali (Radıyallahü anhüm) oturmuşlar, karşılarında İmam-ı Gazali ile konuşuyorlar.

Birden şaşıran muarızı da yanlarına çağırıyorlar.

İmam-ı Gazali Hazretleri elindeki "İhyaü'1-Ulûm"u Resûlüllah'a uzatarak şöyle

konuşuyor: "Yâ Resûlüllah, bu İhyâü'1-Ulûm'u âcizâne ben yazdım ve içinde sünnetine

aykırı bir ifadede bulunmadım sanıyorum. Bu kardeşimiz ise İhyâü'1-Ulûm'da Resûlüllah'ın
sünnetine aykırı hükümler var, diye etrafta şâyi etti; halkın gece-gündüz okuyup

istifade ettiği eserleri bir odaya depo ettirerek yarın sabah yakmaya karar verdi.

Lütfen bir nazar buyurun. Sünnetinize aykırı, yanlış bir ifade kullandığım cümle varsa

tashih buyurun ben de yaptığım hatadan dolayı tevbe istiğfar edeyim"

Bu sözlerden sonra Gazali şöyle devam ediyor:

"Eğer sünnetinize uymayan yanlış bir ifade yoksa, bu kardeşimizden dâvâcıyım, iftira

edenlere vurulan dayağın buna da vurulmasını istiyorum."

İhyâü'1-Ulûm'u şöyle bir gözden geçiren Resûlüllah, Ebûbekir'e, o da diğerlerine

vererek hepsi de tedkik ettiler ve Sünnete aykırı bir hüküm bulunmadığına karar

verdiler. Bu durumda müfteri olduğu sabit olan mûterize dayak vurmak üzere ayağa kalkan

Hazret-i Ömer, birkaç kırbaç vurduktan sonra, Ebûbekir'in şöyle bir teklifi ile

karşılaştılar: "Yâ Resûlüllah, gerçi bu kardeşimiz kitapta olmayan bir hatanın varlığını
iddia etmişse de, maksadı yine Sünnetinizi korumaktır, niyeti doğrudur, izin verirseniz

bu kadar kâfidir. afvedelim."

Efendimiz kendisine ait olan hakkını helâl ettiğini, gerisini Gazali'nin bileceğini

ifade ettiler: Gazali'nin de muvafakati üzerine Hazret-i Ömer'in (r.a.) elinden kurtulan
ve cüz'i ilmine güvenerek bir müceddidi itham eden muarız, mescidden çıkıp gitti.

Sabah namazında cemaatın beklediği muarızın şiddetli hasta olduğu haberi duyuldu.

Ziyaretçiler sırtında simsiyah kamçı izlerinden muzdarip bulunduğunu, geceki vurulan

kamçıların ciğerlerine kadar tesir etmiş olduğunu hayretler içerisinde müşahede ettiler.
Sıhhatine kavuştuktan sonra tevbe istiğfar ederek "İhyâü'1-Ulûm"u okumaya başlayan

Hoca Efendi, bu vâdide o kadar ilerledi ki, kısa zamanda İhyâü'1-Ulûm'a şerhler,

hâşiyeler yazacak kadar yükseldi. Bu hikâyesini de yazdığı eserlerine kaydeyledi.

Bir rivâyete göre, âhir ömründe kamçı izleri yeniden açıldığından, "vefatı, Müceddide

itirazı yüzünden yediği kamçılar sebebi ile oldu" dediler.

Ekleme Tarihi: 05.09.2006 - 22:09

	astaravista253

791 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 16.08.2005

En Son On: 10.06.2009 - 11:40

Cinsiyeti: Erkek

recepholding Abi Paylaşımın İçin

Selam ve DUA İle...

Bu mesaj 1 kez ve en son yasin056 tarafından 06.09.2006 - 11:03 tarihinde değiştirilmiştir.

Ekleme Tarihi: 06.09.2006 - 11:02

	PRENSES_0656

RECEP HOLDİNG ABİM

155 Mesaj -

Kayıt Tarihi: 13.06.2006

En Son On: 14.01.2007 - 17:41

Cinsiyeti: Bayan

SİZİN BU BİLGİLERİNİZDEN DOLAYI DAHA ÇOK BİLGİLENİYORUZ ALLAH RAZI OLSUN SENDEN...

Ekleme Tarihi: 06.09.2006 - 11:06

Pozisyon düzeni - imzaları göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu sonraki konu

Kategori Seç:

Sitemizde şu an Yok üye ve 1324 Misafir mevcut. En son üyemiz: Didem_

[ Admin Moderator Vip Üye ]

Bu üyelerimizin doğum günlerini tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu bir ömür dileriz:
SaYaCGIN (48), AnneminSariGülü.. (34), kotza1 (55), keremcik (52), fatih GUNES (49), muhsin p.o. (52), tuva (42), Dostluklar_Baki (39), meydan26 (50), mehlika akasya (45), panter32 (50), NÖBETCI (47), baranbari (49), friendsofmehdi (39), tatar_salih (36)

24 Saatin Aktif Konuları

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.87906 saniyede açıldı