“Masumi Toyotome diye bir Japon yazmýþ. "Dünyada sevilmek istemeyen kiþi yok gibidir" diye baþlýyor.

- "Ama sevgi nedir, nerede bulunur, biliyormuyuz?" diye soruyor...Sonra anlatmaya baþlýyor:

- "Sevgi üç türlüdür!.."

Birincinin adý "Eðer" türü sevgi!.. Belli beklentileri karþýlarsak bize verilecek sevgiye bu adý takmýþ yazar..

Örnekler veriyor: Eðer iyi olursan baban, annen seni sever. Eðer baþarýlý ve önemli kiþi olursan, seni severim. Eðer eþ olarak benim beklentilerimi karþýlarsan seni severim. Toyotome "En çok rastlanan sevgi türü budur" diyor. Bir þarta baðlý sevgi.. Karþýlýk bekleyen sevgi.. "Sevenin,istediði birþeyin saðlanmasý karþýlýðý olarak vaad edilen bir sevgi türüdür bu" diyor yazar..

- "Nedeni ve þekli bakýmýndan bencildir. Amacý sevgi, karþýlýðý bir þey kazanmaktýr." Yazara göre evliliklerin pek çoðu "Eðer" türü sevgi üzerine kurulduðu için çabuk yýkýlýyor. Gençler birbirlerinin o anki gerçek hallerine deðil, hayallerindeki abartýlmýþ romantik görüntüsüne aþýk oluyor ve beklentilere giriyorlar. Beklentiler gerçekleþmediðinde de, düþkýrýklýklarý baþlýyor. Sevgi giderek nefrete dönüþüyor. En saf olmasý gereken anne baba sevgisinde bile "Eðer" türüne rastlanýyor.

Yazar bir örnek veriyor. Bir genç Tokyo Üniversitesi giriþ sýnavlarýný kazanarak babasýný mutlu etmek için, çok çalýþýyor. Okul dýþýnda hazýrlama kurslarýna da gidiyor. Ama baþarýlý olamýyor. Babasýnýn yüzüne bakacak hali yok. Üzüntüsünü hafifletmek için bir haftalýðýna Hakone kaplýcalarýna gidiyor. Eve döndüðünde babasý öfkeyle "Sýnavlarý kazanamadýn. Bir de utanmadan Hakone'ye gittin" diye baðýrýyor. Delikanlý "Ama baba, vaktiyle sen de bir ara kendini iyi hissetmediðinde Hakone kaplýcalarýna gittiðini anlatmýþtýn" diyor. Baba daha çok kýzarak, delikanlýyý tokatlýyor. Çocuk da intihar ediyor. "Gazeteler intiharýn anlýk bir sinir krizi sonucu olduðunu söylediler, yanýlýyorlardý" diyor yazar..

- "Delikanlý babasýnýn kendisine olan sevgisinin yüksek düzeydeki beklentilerine baðlý olduðunu anlamýþtý!.." Ýnsanlar "Eðer" türü sevginin üstünde bir sevgi arayýþý içindeler aslýnda.. "Bu sevginin varlýðýný ve nerede aranmasý gerektiðini bilmek, bu genç adamýn yaptýðý gibi, yaþamý sürdürmekle, ondan vazgeçmek arasýnda bir tercih yapmakla karþý karþýya kaldýðýmýzda önemli rol oynayabilir" diyor, Masumi Toyotome.. Ýlginç deðilmi?..

Ýkinci türe geçiyoruz: "Çünkü" türü sevgi... Toyotome bu tür sevgiyi þöyle tarif ediyor: "Bu tür sevgide kiþi, birþey olduðu, birþeye sahip olduðu ya da birþey yaptýðý için sevilir. Baþka birinin onu sevmesi, sahip olduðu bir niteliðe ya da koþula baðlýdýr".

- " Yazar, Çünkü türü sevginin, Eðer türü sevgiye tercih edileceðini anlatýyor. Eðer türü sevgi, bir beklenti koþuluna baðlý olduðundan büyük ve aðýr bir yük haline gelebilir. Oysa zaten sahip olduðumuz bir nitelik yüzünden sevilmemiz, hoþ birþeydir, egomuzu okþar. Bu tür, olduðumuz gibi sevilmektir. Ýnsanlar olduklarý gibi sevilmeyi tercih ederler. Bu tür sevgi onlara yük getirmediði için rahatlatýcýdýr.

Ama derin düþünürseniz, bu türün, "Eðer" türünden temelde pek farklý olmadýðýný görürsünüz. Kaldý ki, bu tür sevgi de, yükler getirir insana.. Ýnsanlar hep daha çok insan tarafýndan sevilmek isterler. Hayranlarýna yenilerini eklemek için çabalarlar. Sevilecek niteliklere onlardan biraz daha fazla sahip biri ortaya çýktýðý zaman, sevenlerinin, artýk ötekini sevmeye baþlayacaðýndan korkarlar. Böylece yaþama sonsuz sevgi kazanma gayretkeþliði ve rekabet girer.

"O zaman bu tür sevgide güven duygusu bulunabilir mi?" diye soruyor, Toyotome.. "Çünkü türü sevgi de, gerçek ve saðlam sevgi olamaz" diyor.

Bu tür sevginin güven duygusu vermeyiþinin iki ayrý nedeni daha var.. Birincisi.. "Acaba bizi seven kiþinin düþündüðü kiþi miyiz?" korkusu.. Tüm insanlarýn iki yaný vardýr. Biri dýþa gösterdikleri.. Öteki yalnýzca kendilerinin bildiði.."Ýnsanlar sandýklarý kiþi olmadýðýmýzý anlar ve bizi terkederlerse" korkusu buradan doðar. Ýkincisi de.. "Ya günün birinde deðiþirsem ve insanlar beni sevmez olurlarsa.." endiþesidir.

Japonya'da bir temizleyicide çalýþan çok güzel bir kýzýn yüzü patlayan kazanla parçalanmýþ. Yüzü fena halde çirkinleþince, niþanlýsý niþaný bozup onu terketmiþ. Daha acýsý.. Ayný kentte oturan anne ve babasý, hastaneye ziyarete bile gelmemiþler, artýk çirkin olan kýzlarýný.. Sahip olduðu sevgi, sahip olduðu güzellik temeli üstüne bina edilmiþ olduðundan bir günde yok olmuþ. Güzellik kalmayýnca sevgi de kalmamýþ. Kýz birkaç ay sonra kahrýndan ölmüþ..

Japon yazar "Toplumlardaki sevgilerin çoðu 'Çünkü' türündendir ve bu tür sevgi, kalýcýlýðý konusunda insaný hep kuþkuya düþürür" diyor..

Peki o zaman, gerçek sevgi, güvenilecek sevgi ne?.."Ve iþte sevgilerin en gerçeði!.

* * * "Üçüncü tür sevgi benim 'Raðmen' diye adlandýrdýðým türdür" *** diyor yazar.

Bir koþula baðlý olmadýðý için ve karþýlýðýnda birþey beklenmediði için "Eðer" türü sevgiden farklý bu.. Sevilen kiþinin çekici bir niteliðine dayanýp, böyle bir þeyin varlýðýný esas olarak almadýðý için "Çünkü" türü sevgide deðil. Bu üçüncü tür sevgide, insan "Birþey olduðu için" deðil, "Birþey olmasýna raðmen" sevilir. Güzelliðe bakar mýsýnýz?.. Raðmen sevgi..

Esmeralda, Qusimodo'yu dünyanýn en çirkin, en korkunç kamburu olmasýna "raðmen" sever. Asil, yakýþýklý, zengin delikanlý da Esmeralda'ya çingene olmasýna "raðmen" delicesine sever!.."Kiþi dünyanýn en çirkin, en zavallý, en sefil insaný olabilir. Bunlara 'raðmen' sevilebilir. Tabii bu sevgiyle karþýlaþmasý þartý ile..

- " Burada insanýn, iyi, çekici ya da zengin konum edinerek sevgiyi kazanmasý gerekmiyor. Kusurlarýna, cahilliðine, kötü huylarýna ya da kötü geçmiþine "raðmen" olduðu gibi, o haliyle sevilebiliyor. Bütünüyle çok deðersiz biri gibi görünebiliyor ama en deðerli gibi sevilebiliyor.

Japon yazar "Yüreklerin en çok susadýðý sevgi budur" diyor. "Farkýnda olsanýzda,olmasanýz da, bu tür sevgi sizin için yiyecek, içecek, giysi, ev, aile, zenginlik, baþarý ya da ünden daha önemlidir." Bunun böyle olduðundan nasýl emin?.. Haklý olduðunu kanýtlamak için sizi bir teste davet ediyor.. Þu soruma cevap verin" diyor.

- "Kalbinizin derinliklerinde, dünyada kimsenin size aldýrmadýðýný ve hiç kimsenin sizi sevmediðini düþünseydiniz, yiyecek, elbise, ev, aile, zenginlik, baþarý ve üne olan ilginizi yitirmezmiydiniz?.. Kendi kendinize 'Yaþamamýn ne yararý var' diye sormaz mýydýnýz?.." Devam ediyor Toyotome..

- "Þu anda en sevdiðiniz kiþinin sizi sadece kendi çýkarý için sevdiðini anladýðýnýzý bir düþünün.. Dünya birden bire baþýnýzýn üstüne çökmezmiydi?. O an yaþam size anlamsýz gelmez miydi?."

- "Diyelim sýradan bir yaþamýnýz var.. Günlük yaþýyorsunuz. Günün birinde gerçek, derin ve doyurucu bir sevgi bulacaðýnýzdan umudunuz olmasa, kalan hayatýnýzý nasýl yaþardýnýz?.." diye soruyor ve yanýtlýyor:

- "Böyleleri ya iyice umutsuzluða kapýlýp intihar ediyorlar ya da iyice daðýtýp yaþayan ölü haline geliyorlar." Toyotome, hem de nasýl iddialý savunuyor "Raðmen" sevgiyi.. "Bugün yaþamýnýzý sürdürebilmenizin nedeni 'Raðmen' türü sevgiyi þu anda yaþamanýz ya da birgün bu sevgiyi bulacaðýnýza inancýnýzdýr."

Son sözlerinde biraz umutsuz, Toyotome.. "Bugün yaþadýðýmýz toplumda herkesi doyuracak bu sevgiyi bulmak zor. Çünkü herkesin sevgiye ihtiyacý var.. Kimsede baþkasýna verecek fazlasý yok" diye açýklýyor..

Anlatýyor.. Peki bu dünyada sevgi ne kadar var?.. Yazara göre, açlýðýmýzý biraz bastýracak kadar.. Ve de yemek öncesi tadýmlýk gelen iþtah açýcýlar gibi.. Bu minnacýk tadým, bizi daha müthiþ bir sevgi açlýðýna teþvik ediyor. Bu minnacýk tadým sevgiye ne kadar muhtaç olduðumuzu anlatýyor. Büyük bir hýrsla ana yemeðin gelmesini ve bizi doyurmasýný bekliyoruz.. Hani nerede?.. Hepsi o.. Ve asýl çarpýcý cümle en sonda.. "Dünyadaki en büyük kýtlýk, 'raðmen' türü sevginin yeterince olmayýþýdýr!.."