Ýslam’da kadýna verilen üstün mevki, baþka hiçbir dinde verilmediði gibi, beþeri olan hiçbir müessese de, kadýn konusunda Ýslam’ýn yüce prensiplerine ulaþamamýþtýr. Ulaþmasý da mümkün deðildir.

Ýslam’ýn egemen olmadýðý toplumlarda yaþayan kadýnlar genellikle toplum tarafýndan kendilerine uygun görülen ve nesilden nesile aktarýlarak günümüze kadar gelen ortak bir kadýn karakterini yaþamaktadýrlar. Ýslam’da ideal kadýn karakteri ise bugün cahiliye toplumlarýnda yaygýn olarak yaþanan kadýn karakterinden çok farklýdýr. Kur’an’ý Kerim’e göre kadýn ve erkek ayný sorumluluklara sahiptir. Birbirlerine ve hemcinslerine karþý üstünlükleri ancak iman ve takvalarý nispetindedir. Üstünlüðü fiziksel güçte ya da baþka bir cahiliye kýstasýnda aramak büyük bir yanýlgý ve cehalettir.

Hayata gözlerimizi açtýðýmýzda ilk tanýdýðýmýz kiþi melek-sima, masum bakýþlý annemizdir. Kadýn, anne olarak sevilmelidir. Kadýn bacý olarak, abla olarak sevilmelidir. Kadýn, teyze ve hala olarak sevilmelidir. Kadýn, eþ ve hayat arkadaþý olarak sevilmelidir. Kadýn, anneanne ve babaanne olarak sevilmelidir. Ancak hatýr için sevgi feda edilmemeli, sevgiler arasýnda denge kurulmalýdýr. Kaynana ile damat sevgisi gibi…

Ýstatistikler günümüzde horlanan, iþkence edilen, dövülen, bunalýma düþen ve intihara kalkýþan kadýnlarýn büyük çoðunluðunun Ýslâm aile yapýsýnýn deðil; Ýslâmî þuurdan yoksun içki, kumar, fuhuþ ve uyuþturucu madde baðýmlýsý erkeklerin kurbanlarý olduklarýný göstermektedir.

Ýslâm’da erkekle kadýn bir bütünün parçalarýdýr. Biri diðeri için vazgeçilmez hayat arkadaþýdýr. Ýbadet ve muamelelerde cinsiyet ayrýlýðýndan doðan bazý farklar dýþýnda, dinî görev ve sorumluluklarda kadýn-erkek eþitliði esastýr. Ýslâm’ýn geliþinden önce toplumda hak ettiði yeri alamayan kadýn, Ýslamiyet’le insana yakýþýr haklara sahip olmuþtur. Kadýnýn durumundaki bu önemli deðiþikliði bizzat Kur’ân-ý Kerim getirmiþ ve Hz. Peygamber bunu tamamlamýþtýr.

Kur’an’ý Kerim’in kadýn anlayýþýnda; kadýn ve erkek farklý özelliklere sahip olsalar da, insan olma vasfý itibariyle “eþit görülmesi” önemli rol oynamaktadýr. Yaratýlýþ itibariyle kadýn, erkeðe eþit olmakla beraber, kendisine özgü bazý hak ve sorumluluklara da sahiptir. Allah katýnda kadýn ve erkeðin birbirlerine üstünlüðü; yaptýklarý iþlerle, kendilerine verilen imkânlarýn yerinde deðerlendirilmesiyle ve özet olarak “ Takva” ile iliþkilidir.

Ayýrým yapmadan “Ýnsaný en güzel bir biçimde yarattýk”(Tin Suresi, 4) buyuran Allah (cc); insanlarý bir erkekle bir kadýndan yarattýðýný, onlarý soy ve sop yaptýðýný, milletin de onlardan oluþtuðunu vurgulamaktadýr(Bkz.Hucurat Sûresi, 13). Bu ayetlerin dýþýnda Surelerin baþýnda yer alan “Ey Ýnsanlar!”, “Ey Ýman Edenler/Ýnananlar!” hitaplarý bile kadýn-erkek arasýnda bir ayýrým olmadýðýnýn delilleridir.