Turkuaz bohça...
Mine Alpay Gün
12 KASIM 2010 CUMA
Bir kitabýn sayfasýný çevirir gibi devrilmekte haftalar, mevsimler.
Kavunlar tarlada mý unutuldu, dün sanki Ekim'di.
Tezgâhlardan inip giden karpuzlar.
Balkon masasýndan eksilen menekþeler.
Tarla kenarýnda o küçük istasyon.
Saat baþý geçen trenler.
Lâhana tarlalarý.
Pýtrak gibi aðaç dallarýnda sallanan armutlar.
Bahçelerde mevsim sebzeleri.
Kasýmlýða inat yeþil kalabilenler...
Sarý mimozalar.
Pembe ve mavi son güz çiçekleri.
Sularý azalsa da, inceden akan dereler.
Kumunu çoðaltarak geçen çaylar.
Ah Güz!
Gidiyorsun iþte...
Hýzla yerleþtirmektesin bohçana mor lavantalarý.
Bizi gri bir kýþa emanet edip çýkýp gideceksin, þu iyice daralan ömür kapýsýndan.
Artýk þelâlelerinin ve çam ormanlarýnýn defteri duracak önümüzde.Kýþ gecelerinde kesif sis.

Beyhude arayacaðýz, üzerinde parlak yýldýzlarýn durduðu o mavi örtüyü.
Nasýl yaz esenliðine eþlik etmiþti öyle; mavi tülden bir tablo gibi yeryüzünü feraha boyayarak.
"Birbirinin üzerinde yedi kat olan semayý yaratan O'dur.
O Rahman'ýn bu yaratmasýnda hiçbir düzensizlik bulamazsýn.
Gözünü bir çevir bak, semada bir çatlak dahi görebilir misin?"*
Mýsýr koçanýndan ot bebekleri uyuttuðumuz çocuk yüreklerimiz kadar temiz bir gökyüzü durur, her birimizin muhayyilesinde.
Meryem yüzlü kýz resminin gülümsediði kupalarla su koþturan neneleri uðurlamaktan dönmekte idi o gün aðlamaklý bulutlar.
Gökler katýla katýla aðlamýþ, yaðmur sel olup boþalmýþtý.
Viyolonselin sesinin maviliðine sindiði lekesiz semalar þahitti, düðünlerimize...
Eski bir þehrin turkuaz bohçasýna bakýyorum, bir kalenin yýkýk duvarlarý arasýndan.
Harap kilisenin bahçesinde solmuþ otlar arasýnda, bulutlarýn gölgesi idi, gökyüzünün kalemi...
Manastýrýn su damlayan duvarlarý, aðanýn sefalý konaðý, "mezire"nin "içme"leri hep hüzün saðanaðýnda izlenirdi.
Cami kubbelerinin kestiði ufuk çizgisinde verilen sözleri toplar, biriktirirdi.
O en büyük laciverd kubbe.
Sandýk içinde hazine gibiydi.
Sur içindeki þehri, gözü gibi korumaktý vazifelerinden biri.
Kaç kez takýlmýþtýr yüreklerimiz, o lacivert örtüye serpiþtirilmiþ pýrlanta damlacýklarý gibi parýldayan yýldýzlara.
"Biz dünyaya en yakýn olan semayý, sayýsýz yýldýzlarla donattýk."*
Hayretle izliyorum mezarlýklara okul gezileri düzenleyen gençleri...
Güneþli bir gökyüzü altýnda, pýrýl pýrýl yüzlerinde kýpýrdayan dudaklarýnda dualar.
Kýrýk kabir taþlarýný onarmaktalar.
Genç ve ölüm ne kadar aykýrý diye düþünüyorum, onlara bakarken...
Gencin biri sevgiyle okþuyor, bir öte ehlinin yirmi yýl kaldýðý dünya topraðýný...
Ah ihtiyarlýk diyemeden; Eyvah gençlik denmiþtir.
Sanki hangi yaþlý, bir çocuk deðildir ki daha, þu gök kubbe altýnda:
"Hem ölümü, hem hayatý yaratan O'dur."*
* Mülk Suresi