*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1223 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Perşembe, 26. Aralık 2024 - 20:33

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » DENEME TAHTASI » Aşk mı Dedin Gülüm…?

önceki konu diğer konu

8 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	Muhtazaf

Aşk mı Dedin Gülüm…?

Moderator

4254 Mesaj -

Aþk mý Dedin Gülüm…?

Aþk mý dedin gülüm, dur hele…Biraz da biz tarif edelim, birazda biz tarifsizliðin tarifini yapalým..
Ne yaðacak yanlýzlýk sahralarýna? Aþk,kime göre yanmak, kimine göre gül, kimine göre de bülbül, bazýlarýnabakarsak, Hz. Yusuf, bazen de Züleyha... Biz hiç bakabildik mi gönülpenceresinden haa…
Bazen parýltýlý bir efsane, bazen þiir-âne..Bazen de, gönül kalemiyle çizilen ve anlatýlan avâre.. Aþk dedik yagülüm çaresizlik deðil, çare üretmektir çaresizliðin gölgesinde … Aþk, yanmak deðil, Ýbrahim-î bir muhabbetle yanmaktýr… Aþk, Mevlanâ deðil, onun özüdür.. Aþk, Yusuf deðil, onun hayasýdýr.. Aþk,Yunus deðil, onun sevdasýdýr… Bence aþk odundur gülüm odun… Þaþýrmabakma öyle tuhaf tuhaf yüzlere, doðru duydu kalp kulaðýn, odundiyorum..
Hani þu Yunus'un daðdan muhabbetle kestiði, aþka hangisiyakýþýr deyip muhasebe ettiði, kalem gibi bulmak için saatlerin verdiðiodundan bahsediyorum… Muhabbet kapýsýndan eðri girilmez…Þereflilerkapýsýndan nefsine uyanlar geçemez… Zoru bulmak deðil zora kolaysýfatýný koyabilmektir..
Aþk, güller arasýnda sevgiliðe hitap deðil, dikenlerin arasýndan dikenlere dokundurmadan sevgiliyi geçirmektir… Aþk,parmakta bir halka deðil, kalpte tokmak olmalý…
Çevirdiðin zamantokmaðý, cenneti aþmalý… Kapattýðýn zaman, nur cemali seyretmeli insan… Aþk, bin yýl seni seviyorum naralarý atmak deðil, bir geceninyalnýzlýk elbisesi giydiði, buz gibi bir havanýn nefesleri kestiði,imkanlarýn kesip imkansýzlýklarýn baþladýðý, bir noktada sevgilininelini tutup soðuða inat bir sýcaklýkla, sessiz bir feryatla,
" ÝYÝKÝVARSIN YAR" deyip muhabbetle, gözlerinin içine hasretle bakmaktýr… Aþk, þaþalý, pahalý dünyevî bir hediye deðil " MUHAMMED-Î BÝR MUHABBETLE" önemsemek ve önemsenmektir… (alýntý )

Gönderen: 27.03.2009 - 09:52

	_ESaDuLLaH_

611 Mesaj -

kardes.bu yaziyi görmemisim.biz asktan, ONDAN cok uzagiz agla

Gönderen: 20.08.2009 - 09:36

_ESaDuLLaH_ üyenin diger mesajlarini ara

	rahil

1191 Mesaj -

AÞK, ANCAK BU KADAR MÜKEMMEL ANLATILABÝLÝRDÝ..

BÝZE DE BU AÞKI TATTIR YA RAB.. BÝZE DE BU AÞKI YAÞAT YA RAB..

Allah Razı Olsun

Gönderen: 21.08.2009 - 10:12

	ReYYaN

288 Mesaj -

Biz ask veczinden gecmisiz. asktan uzak, asiktan uzak haldeyiz. ne yaziktir ki asiklari bile anlayamaz haldeyiz. ama cok güzel gercekten. Elinize Saglik

Gönderen: 21.08.2009 - 11:39

	Muhtazaf

Moderator

4254 Mesaj -

ALLAH (c.c) Hepinizden razi olsun insaallah. Selam ve dua ile.

Gönderen: 31.08.2009 - 17:02

	sibel381

50 Mesaj -

Gönderen: 31.08.2009 - 21:32

	Hüzünlü_gurbet

138 Mesaj -

Aþk, þaþalý, pahalý dünyevî bir hediye deðil " MUHAMMED-Î BÝR MUHABBETLE" önemsemek ve önemsenmektir

Gönderen: 04.09.2009 - 19:53

Hüzünlü_gurbet üyenin diger mesajlarini ara

Hüzünlü_gurbet üyeyi arkadas listeme ekle

	Muhtazaf

Moderator

4254 Mesaj -

AÞK YANMAKTIR

Kimsenin tam manasý ile açýklayamadýðý, herkes de aksinin farklý olduðu bir duygu; duygularýn þahý, efendisi “aþk”…

Aklýn tamamen tesirini kaybettiði sevginin adý… Ýkiliði ortadan kaldýran tekliðe götüren bir sevgi… Aþk birliktir; “Ben” yok aþkta, sadece “sen” var. Akýlsýzca sevilen kiþi var. Akýlsýzca demem; geri zekalý bir sevgi olduðundan deðil, haþa! Akýlsýzca demem; kim ne derse desin, kim ne öðüt verirse versin hiç birinin tesir etmediði, gönlün hiçbir zaman sevdiðinden vazgeçmediði bir hal, bir durum… Aþk, dünyalýk insanlarýn anlayamadýðý, anlam veremediði belki de mantýksýz bir þey, gereksiz belki de…

Mevlana’nýn gönül diliyle tercüman olduðu gibi:

“Akýl, “aþkýn baþýný, dertten kurtarayým” diye
Aldý onu karþýsýna, baþladý öðüt vermeye
Baktý, aþýk, yâr’la dolmuþ, hiç boþ yer yok öðüt için
Þapka çýkardý bu aþka, secde etti saygý ile”

Kiþiyi insan eden bir duygu… Aþk öylesine büyük bir nimet ki hoyratça herkese verilmez. Aþk kendini sevdiðinde yok etme olayý… Öylesine önemsemek ki maþuku; algýda seçicilik derler ya hani; sadece sevdiðini, onun seçtiklerini seçer. Yol boyu yürür sadece sevdiðinin sevdiði þeyler gözüne çarpar. Onun sözleri hatýrýna gelir. Gözünün önünden gitmez bir süliyet… Seyreder durur.

Aþk bu dünyanýn eylemi deðil… Cennete ait bir eylem olduðundan olsa gerek ki dünya insaný pek kaldýramaz. Sadece cennet gönüllü insanlar anlar aþký. Çünkü cennette kiþi eþini ve dostlarýný aþk boyutunda sevecek. Akýl pek iþe yaramaz orada…

Mevlana’nýn gönül diliyle tercüman olduðu gibi

“Bu kapýnýn aslýný, akýlla anlamaya çabalayan ulema
Ehl-i gönüle kýyas, saman çöpü gibidir, harcar beyhude çaba
Bir göz ile bakarak, bin boyuttan kaçýný görürsün ki a þaþkýn?
Bu kapý mühürlüdür, Hakk’ýn mahremi olan ehl-i gönül müstesna”

Aþk denilince akla gelen sadece gönül ve ruh olur. Gönül öylesine sever, öylesine baðlanýr ki sevdiðine; gözü de odur, kulaðý da odur. Maþuk bin cefa etse de aþýða kýzamaz. Üzse incitse de ayrýlamaz. Sevdiðine bir þey oldu mu her þey bitti zanneder. Hayat tüm anlamýný kaybeder.

Çocuklarýn anne babalarýna duyduðu sevgi, aþk deðildir, asla aþk olamaz… Çünkü çocuk bencildir, öyle olmasý da gerekir, önce can der. Önce ben sonra annem babam… Doðrusu da bu… Çünkü küçücük hayat, o yaþta baþkalarýnda yok olmayý seçerse benliði nasýl oluþur?

Anne ve babanýn evladýna sevgisi aþktan daha farklý olmakla birlikte anenin evladýna sevgisi gibi biraz; ama tam da deðil. Hiçbir güç evladý anneden ayýramaz. Ana gönlü incedir, yufkacýktýr. Kara kýþa meydan okur, yel deðirmenleri ile savaþýr. Ölümü bile düþünmeden arabanýn altýna atlar da evladýný alýr fýrlatýr kaldýrýma.

Gençlik yýllarýnda yakalanýlan aþk gerçekten çok hoþtur. Aðlar, gözyaþý dökerler. Bakýrköy ruh ve Sinir hastalýklarý hastanesinde yatan bir gençle ilgili üzücü bir olay anlatmýþtý doktor arkadaþým. Delikanlý o kadar çok sever ki kýzý; gecesi de o gündüzü de o… Ýster ailesinden vermezler. Sevdiðini baþkasýna verirler. Sevdiði kabul etmese de zorlarlar. Ýþ ciddiye binince kýzcaðýz kendini atar köprüden aþaðý; sevdiði genç olmadan yaþamak anlamsýzdýr çünkü… Delikanlý bunu duyunca intihara teþebbüs eder. Kurtarýlýr, Bakýrköy Ruh ve Sinir Hastalýklarý Hastanesine yatýrýlýr. Gözetim altýnda tutulur. Gencin gözyaþýný hiçbir hekim dindiremez. Hep þunu söyler: “Ben öldüm, her ne kadar beni görüp “bu Mehmet” deseniz yanýlýrsýnýz ben yokum artýk; ben öldüm.

Ýþte tam da budur aþk… Dost meclisi kurulmuþ sohbet ediyoruz derinden. Konu “Aþk… Herkes kendince fikir beyan ediyor. Sevdiðim bir arkadaþ bana döndü. Fatma Hale Hocam dinle beni” dedi. Gönül kulaðýnla dinle hem de: “Köyümüzde bir kýzý sevdim. Çeþme baþýnda görürdüm, tarla dönüþü… Bazen de penceresinin önünden geçerken açýverirdi camý hissederdi geldiðimi… Gönlümüzle sözleþtik, öyle derin konuþmadýk. Sadece askere giderken onu bir köþede yakalayýp: “Bekle” dedim “asker dönüþü seni isteteceðim.”

Askerliðimin onuncu ayýnda bir mektup geldi, isteyenleri varmýþ,

“ne olur aileni gönder” diyor; baþka kelime yok. Ne yandýðýný anlatýr ne tutuþtuðunu… Ama ben bilirim gönlünü… Çünkü ben “O”yum; o da “Ben”… Hissederim her þeyini… Çok sevince kiþi sevdiði ile telsiz kulaksýz konuþurmuþ öðrendim ben, yaþadým onu… Aileme mektup yazýp

Sevdiðim kýzý bana istemelerini söyledim. “Tamam” dediler. Bir ay sonra bir mektupla kýzý ailesinin vermediðini söylediler. Þaþýrdým çok kýzdým. Bekledim. Sustum. Beklemenin, susmanýn ne büyük bir zehir olduðunu geç öðrendim.

Üç ay sonra iþi anlamak için izin alýp memlekete gittim. Davullar vuruyor, düðün alayý kurulmuþ. Öðrendim ki benim yarim ellere verilmiþ. Aklýmý kaçýracaðým zannettim. Buldum kardeþini konuþtum: “Bu nedir nasýl olur?” dedim, “neden acele ettiniz?” Anam ve babam amcakýzýný bana uygun gördükleri için öylesine gidip, bir daha da arkasýný aramayývermiþler. Köye de bir haber yayýp: “biz oðlumuza amcasýnýn kýzýný isteyeceðiz” demiþler. Sevdiðim kahrýndan, mektup yazýp da bana sormamýþ, içine atmýþ, ailesinin sözüne boyun eðmiþ. Anamla babamla konuþmadým direkt asker ocaðýna geri döndüm. Verem oldum. Bir ay erken terhis ettiler. Aldým çantamý elime, vurdum kendimi Erzurum’dan Ankara’ya… Ama sevdiðimi hiç unutmadým. Amcam geldi yýllar sonra yanýma, konuþtu ikna etti, “böyle olmaz seni everelim” dedi. Amcakýzýný aldým.

Arkadaþým bunlarý söylerken içim yandý birden; ne bileyim: “acaba evlenmese daha mý iyi olurdu; ama o da insan neden evlenmesin.” Diye geçirdim içimden… Sordum arkadaþýma: “eþini sevdin mi?” “Sevdim” dedi. “Ama aþýk olmadým.” Hala da severim ama aþk baþka bir þey… “Kaç çocuðunuz var” deyiverdim bir de… Beþ çocuklarý olmuþ. “O!” Dedim “çocuklar senin kalbinde, geçmiþ aþkýnýn tüm izini silmiþtir.” “Yok.” Dedi. “Ýþ bildiðin gibi deðil bazen dünya hali oyalanýr, çocuklarýmla ilgilenir unutmuþ gibi olurum. Ama tek baþýna kaldýðýmda, kimselerin olmadýðý zamanlarda gönlüm ile baþ baþa kaldýðýmda gönlüm hep ayný defteri açar. Derin derin düþünür, hala özler, hasret çekerim. Herkesin yeri baþka; evladýn da yarin de…”

“Ama haksýzlýk deðil mi? dedi diðer dostlar; “eþine haksýzlýk etmiyor musun?”

“Aklýnýzla hüküm vermeyin.” deyiverdim. “Gönlün kanunu yoktur. Gönül kendi derdini bilir; yaþadýklarýný, çektiði acýlarý, gönlündeki bu fýrtýnadan kimsenin haberi olmaz ki ne haksýzlýðýndan bahsediyorsunuz. Ýkiliðin içinde yangýnlarý bilir misiniz ki haksýzlýk dersiniz. Haklý kim, haksýz kim, adalet nerede? Herkes kendince kaderini yaþar, sorumluluklarýný yerine getirir ama gönlünün hesabýný kim kime verebilir? Vermek zorunda mý? Niye versin? Gönlümün sahibi miyim ki; sahibi olmadýðým mülkün hesabýný bana verdirsinler. Kim ister aþk acýsý çekmeyi, kim ister bu dert ile aklýný kaybetmeyi? Kim bu derde müptela olmak ister? Kolay mý ki; kollarýný aça aça aþký kim çaðýrýr da; kollarýyla ite ite aþký uðurlasýn. “Git artýk istemiyorum.” desin. Kim çýkarýr kalpten sevgiyi, kim yerleþtirir kalbe sevgiyi, her þey kiþinin elinde mi? Eðer elinde ise; senden güçlüsü yok yaþa sen, berhüdar ol, bahtiyar ol. Büyük konuþma meclisi deðildir aþk meclisi. Aþkýn oku yaraladý mý kiþiyi tamir edeni olur mu? Tamir edeni olmayan, çaresi bulunmayan bir dert ki kim bu derdin sahibine haksýzlýðý sorar.”

Mevlana gönlümün diline tercüman oluverdi;

“ Hak yolcusu canlar bilir, baþýna gelen her þey, hep O’ndan gelmektedir
O’nun takdiri ile hep, zerreler titreþmekte, gökler yükselmektedir
Dünyayý niye suçlarsýn, olaylarýn suçu ne? Kimseye kýzma sakýn
Dünya kendi dönmesinden sorumlu deðildir ki, emre baþ eðmektedir”

“Hâl ilminde “Neden?” yoktur, “Nasýl?”, “Nerde?” sorulmaz
Dünya ilminden farklýdýr, îman isbat olunmaz
Hiçbir müftü aþk hakkýnda fetva verememiþtir
Hiçbir doða kanununda “aþk” maddesi bulunmaz”
Sustular…

Sordum, onun gözlerinden ince ince yaþlar süzülürken: “üstat senin aþkýn ilk günkü þiddetinde deðildir herhalde, azýcýk dinmiþtir.” Arifan hali ile cevap verdi: “Hocam ýzgara gördün mü bilir misin? Kömürü yakarlar, ateþli hali geçtikten sonra tüm kömürler kýzýl alev topuna döner. O zaman üstünü hafif bir külle örterler. Ateþi uyumaya terk ederler. Ýþte minicik bir rüzgar esse, ya da kiþi ýzgaranýn baþýnda o külü üflese; sen o zaman seyreyle alevi; seyreyle uyuyan ateþi; seyreyle o zaman benim gönlümü…”

Bu kez hepimiz sustuk…

Mevlana’nýn gönül dili halimize tercüman oldu:

“Hak yolundaki âþýða, ayak olamayan baþ, bize makbul deðildir

Bir gönül ki o sevdayla inlemiyor canhýraþ, maþuk’a kul deðildir

Demiþler ki: âþýk ile, maþuk’un arasýna bir kýl bile sýðamaz

Sýðmaya kalkýþanlarý, bir inleme kül eder, aþýka zül deðildir.”

Aþk zor iþ, kýnanacak, basite alýnacak bir iþ deðil. Aþk gönlü yüce insanlarýn eylemi… Aþk kiþiyi insan eden dert. Aþk kiþiyi sevdiðinin kapýsýnda köle edip, ipini sevdiðinin eline verip nereye çekerse oraya gittiði zor dert… Mevlana ne güzel söyler:

“Aþkýnla döndüðüm için, bana öðüt veriyorlar
Zehir içip inleyene, þekerden bahsediyorlar
Ne tuhaftýr þu insanlar, divane olan gönlümdür
“Ayaðýný baðlar isek, deva bulacak” diyorlar”

Gençlerdeki aþk çaðýmýzda daha çok þehvet garnitürlü… Tensel bir hasret, tensel bir özlem tüter; aþk postunda… Sevdiðini en derin sevenler; dokunmaya kýyamayanlar. Onu nazenin bir gül gibi sevenler. Bu erdemli sevgi aþkýn ta kendisi… Faydalanma esaslý aþk, aþk deðil. Þehvetin allanýp pullanmýþ, aþk ambalajýna sarýlmýþ hali o… Dýþýnda aþk ambalajýný gören, gönlün aþký sanýr ama içi buram buram þehvet tüter. “ Sen bana gelirsen ben sana gelirim”; bu aþk deðildir. “Sen gelmesen de kapýnda köleyim” budur aþk. “Sen beni incitirsen her þey biter, seni görmek bile istemem.” Bu da deðildir aþk… Aþýk bu sözleri asla söylemez. Sevgilinin cefasý da makbuldür, safasý da makbuldür aþkta… Mevlana ne güzel söyler:

“Ya ilâhi, beni sefil, oynak nefsime terk etme
Beni senden baþkasýyla bir an bile hem-dem etme
Nefsimin hilelerinden bir tek sana sýðýnýrým
Ben seninim her þeyimle, sen beni tekrar “ben” etme”

Aþk Züleyhadýr; yaralý kolundan akan kan “yusufum” diye yazýverir topraða…

Aþk Mecnundur. Vermeseler de Leylayý; çöllerde marallarýn arasýnda arar. Leyla ile o kadar bütünleþir ki; kulaðý Leyla, gözü Leyla, eli Leyla, sesi Leyla, her þeyi Leyla.

Sorsalar: “ sen kimsin?

Cevap verir: “ ben Leylayým.”

Aþk Hatice’dir. Bu mal, bu can, varlýðým hepsi senin diyerek her þeyini yari Muhammed’e feda eden Hatice… Hýra maðarasýna yýllarca çekilip, evinden elini eteðini çeken eþinin her halini anlayan: “çoluk çocuk, ben senden sorumluluklarýný yerine getirmeni bekliyoruz” diye feryat etmeyen… 50 küsurlu yaþlarýnda eþine piþirdiði yemekleri, temiz çamaþýrlarý maðaranýn dik yamaçlarýna tutuna tutuna çýkararak, iki gözü efendisini sadece koklayýp evinin yolunu tutan; dili kelam kesmeyen, gönlü sevdalý Hatice… “Malým da senin” deyip boykot zamaný her þeyini eþinin davasýna feda eden; “sen mutlu isen ben de mutluyum, yeter ki yüzün gülsün yiðidim” diyen Hatice

Aþk büyük iþ… Nasip iþi… Aþk derdinin dermaný yok, olmamýþta; sevgiliden baþka… Aþk yanmaktýr, kavuþsan da yanmak, kavuþmasan da… Mevlana’nýn gönül dilinden dökülen sözler gibi:

“Derdimi kimseye dökemiyorum.

Bu hâlimden dolayý beni kýnýyorlar.

Aldýrýþ ettiðimi sanma.

Sadece üzülüyorum.

Anlaþýlmak gibi bir derdim de yok.

Her gün onlarca yüzle karþýlaþýyorum.

Ne var ki o yüzler bana tanýdýk gelmiyor.

Hep seni arýyorum.

Baðda binlerce ay yüzlü güzeller var.

Güller ve misk kokulu menekþeler var

Oysa benim için senden baþkasý yok.”
ALINTI

Gönderen: 05.09.2009 - 00:59

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1223 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
bahar61 (48), ebrar22 (52), muzo 02 (53), abdulberr (57), Sakarya5461 (54), canan85 (39), Abdulkadir056 (27), Alaaddin_E (51), betus86 (38), zeynepcik (41), halebi (40), ammarh. (58), hatice gönül (39), karamurad (57), erens (42), ZeYD-CaN (37), pazarci (40), bkaya85 (39), can38 ()

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.69829 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.