*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1545 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Pazar, 29. Aralık 2024 - 03:25

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » SERBEST KÜRSÜ » Ölümün İki Yüzü

önceki konu diğer konu

1 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	Muhtazaf

Ölümün İki Yüzü

Moderator

4254 Mesaj -

Ölümün Ýki Yüzü
Ali Rýza Temel
Ünlü Rus yazarý Tolstoy rûhi bunalým içinde kývranýr, aðýr bir hastalýða yakalanmýþ kimsenin acýlarýný yaþar. Çaresizlik içinde “Hayatýma bir kurþunla mý yoksa bir ilmikle mi son vereyim” diye düþünmeye baþlar. Kendini çöldeki þu seyyaha (yolcuya) benzetir: Yolcu, karþýlaþtýðý yýrtýcý bir hayvandan kurtulmak için kendini kurumuþ bir kuyuya atar. Tam o anda, kuyunun dibinde onu yutmak için aðzýný açmýþ bekleyen bir ejderha görür. Yýrtýcý hayvan tarafýndan parçalanmamak için yukarý çýkmaya cesaret edemeyen ama ejderha tarafýndan yutulmamak için aþaðýya da atlayamayan bu zavallý yolcu, kuyunun duvar taþlarý arasýnda boy vermiþ bir dalý yakalar ve ona sýmsýký tutunur. Az sonra elleri uyuþmaya baþlar ve kendini her iki tarafta bekleyen felaketin kucaðýna düþeceðini anlar; ancak daha hâlâ sýmsýký tutunmaktadýr. O sýrada bir kaç farenin, onun tutunduðu dalýn çevresinde dolaþmakta ve dalý kemirmekte olduklarýný görür. Dal kopacak ve o da canavarýn aðzýnýn ortasýna düþecektir. Yolcu bunu görünce kurtulma ümidinin hiç kalmadýðýný anlar. Çaresizlik içinde çevresine bakarken dalýn yapraklarýnda bal damlalar görür, dilini uzatýr ve bunlarý yalamaya baþlar.
Aslýnda bu bir þark masalýdýr. Tolstoy diyor ki, iþte ben de aynen bu yolcunun benzeriydim. Ölüm ejderhanýn kaçýnýlmaz bir þekilde beni beklediðini, beni parçalamaya hazýr olduðunu bildiðim halde son bir ümitle hayatýn dallarýna tutunuyordum ve bu arada niye tutulduðumu da bir türlü aklým almýyordu. Bana o güne kadar teselli vermiþ olan balý yalamayý deniyordum ancak bal artýk tat vermez olmuþtu. Ölüm ejderhasý aðzýný açmýþ beni yutmak için beklerken yaþamýn kemirgen farelerde tutunduðum dalý koparmaya çalýþýyordu. Bense artýk sadece kendilerinden kaçamayacaðým o ejderha ile fareleri görüyor. gözümü onlarýn üzerinden ayýrmýyordum. Üstelik bu bir masal deðildi, gerçeðin ta kendisiydi.

Allah’a ve âhiret gününe inanmayanlar için ölüm en korkunç gerçektir. Âdeta bir kara deliktir. Güneþin bir daha doðmamak üzere batmasý gibidir. Âdeta her an gözüken bir idam sehpasýdýr. Zevkleri keder, ümit ve arzularý heder eden elem kaynaðýdýr.

Mümin gözüyle bakýldýðýnda ise ölüm; ölümsüzlüðe, ebedi hayata açýlan bir penceredir. Sevgiliye kavuþma anýdýr. Mevlana’ya göre þeb-i arus (Düðün gecesi) dir. Asýl vatana dönüþtür, gurbetin sona ermesidir. Ruhun beden hapishanesinden kurtulmasýdýr. Kuþun kafesten uçmasýdýr. Mahkumlar hapishanenin yýkýlmasýndan sadece sevinç duyarlar. Vah vah güzelim bina mahvoldu demezler. Hapishaneden dar aðacýna götürülecek olan mahkumdan baþka herkes âdeta bayram yapar. Can beden kavgasýndan kurtulur, gönül kanadýyla uçmaya baþlar. Mevlana bu hâli þöyle tasvir ediyor: Hani zindanýn kuyusuna hapsedilen adamýn uyuyup rüyasýnda gül bahçesini görmesi gibi. Bu adam der ki; Tanrým beni bedene döndürme de þu gül bahçesinde bir salýnýp gezeyim. Artýk o adam uyanmaya hasret çeker, kuyunun dibinde zincirlere, bukaðýlara vurulmuþ olarak yaþamayý arzular mý?
Ölüm ten kafesinden kurtulmak, Yusuf gibi kuyudan çýkmaktýr. Kâfire idam sehpasý gibi gözüken ölüm mümin için ölümsüzlüðe açýlan kapýdýr. Mevlana ölüm neþesini þöyle anlatýyor:
Kuþa, kafesini býrakýp uçmak nasýl hoþ, nasýl tatlý gelirse bana da ölmek ve bu yurttan göçmek öyle hoþ, öyle tatlý geliyor. Bahçeye konan kafesteki kuþ, gülleri, aðaçlarý görür. Dýþarýda kafesin çevresinde ötüþen kuþlar hürriyete ait güzel güzel hikayeler söylerler. Kafesteki kuþ onlarý duyar, o yeþilliði görür de ne iþtahý kalýr, ne sabrý ne de kararý. Baþýný kafesin her deliðinden çýkarýr durur, ayaðýndaki baðdan kurtulmak ister. O kuþun gönlü de dýþardadý, caný da. Böyleyken kafesi açýversen ne yapar?
Mevlana kâfirin halini de etrafýný kedilerin çevirdiði kafesteki kuþun haline benzetti ve þöyle dedi: Bu çeþit kuþ korkuya vehme düþer, hiç kafesten çýkmayý ister mi o? Hatta o, kötülükler yüzünden kafesin etrafýnda daha yüz tane kafes olmasýný ister.
Kafirin hali ana karnýndaki çocuk gibidir. Tanrýnýn keremi onu ana rahminden dýþarý çeker de o yine rahme doðru kaçar durur. Ana karnýndaki çocuk da rahmin dýþýnda bir âlem olduðundan gafildir. Bilmez ki rahimdeki hoþluklarda dýþarýdaki âlemin feyziyledir. Kafesteki su ve yemler de dýþ alemden gelmedir. Kedilerden korkan can kuþu kaçmak için delik arayan farelere döndü. O yüzden caný fare gibi bu dünya deliðini vatan tutmuþ, yurt edinmiþtir. Çünkü dýþarý çýkmaktan ümidini kesti. Ama gerçek þu ki kuþ ne kadar korunursa korunsun sonunda ölüm kedisinin pençesinden kurtulamaz.

Bütün korkularýn kaynaðý ölüm korkusudur. Kanser hastasý, hastalýktan ziyade ölümden korkar, zira kanser ölümü çaðrýþtýrýr. En büyük kahramanlýk ölüm korkusunu yenmek, Ýkbal’in ifadesiyle ölümü tebessümle karþýlayabilmektir. Mümini kafirden ayýran en önemli fark ölüm karþýsýndaki tavýrdýr. Birisi için ebedi varlýk, diðeri için ebedi yokluk ve hiçlik...
Yokluðu varlýða çeviren imandýr. Yunus ne güzel söylemiþ:
“Ölümden ne korkarsýn
Korkma ebedî varsýn”

Hafakanlar yaþayan Tolstoy sonunda iman sayesinde korkunç ölüm fobisinden kurtulmuþ, ölümün öldüremediði ebedi gerçeðe ulaþmýþtýr. Bu gerçeðe nasýl ulaþtýðýný kendisinden dinleyelim: “Sonunda kendimi inceledim ve içimde neler oluyor diye kendime baktým, ölmeye ve dirilmeye dair yüzlerce olay hatýrladým. Gördüm ki, ben yalnýzca Allah’a inandýðýmda yaþýyordum. O’nu unuttuðum, O’na inanmadýðým zamanlarda ise hayat da yok oluyordu. Allah’ýn varlýðýna inancý kaybettiðimde sanki hayatla ilgili baðlarým da kopuyordu. Allah’ý bulma konusunda az da olsa umudum olmasa hayatýma çoktan son verirdim. Fakat yaþýyordum. Onu hissettiðim ve onu aradýðým zaman yaþýyordum. Öyleyse, O vardýr. O, onsuz yaþanmayan þeydir. Allah’ý bilmek ve yaþamak bir ve ayrý þeydir. Allah hayattýr. Allah’ý arayarak yaþadýðým takdirde hayat Allah’sýz olmaz.”
“Ýman insanýn ölümlü varlýðýna sonsuzluk anlamý katýyordu. Yani acýlarla, fedakarlýklarla ve ölümle yok olmayan bir anlam. Bu demektir ki; yaþamanýn anlamý ve imkaný yalnýzca inançta bulunabilir. Ýnanç hayat gücüdür. Ýnançsýz yaþanmaz.”
Tolstoy, Ývan Ýlyiç’in Ölümü adlý eserinde; dayanýlmaz acýlar ve ölüm korkusu içinde kývranan, isyan eden, ölüm ötesine yol bulamayan, hafakamlar içinde tükenen bir adamýn acý halini tasvir eder. Ývan Ýlyiç çocuk gibi aðlamaya baþladý, acizane, korkunç yalnýzýðýna aðlýyordu. “Niçin böyle yaptýn, niçin beni buraya getirdin? Ne yaptým ben, ne yaptým da bu azaplarý çektiriyorsun bana? Bütün bu þecaat nedir? Ne lüzümu var bunun? diyor, þikayetleriyle inkar ettiðini sandýðý Allah’a isyan ediyordu. Aslýnda isyan da imanýn ifadesidir. Çünkü inanýlmayan varlýða isyan edilmez. Ölüm korkularý ve acýlarý içinde kývranan Ývan Ýlyiç de sonunda gerçeði kavradý. Kendi kendine “ölüm bitti o, yok artýk” diyordu. Artýk ölüm yerine ýþýk vardý. Ölüm öldürülmüþ, yokluk gitmiþ, ebedi var oluþ gelmiþti.

Ebedi var oluþ olmasaydý bütün varlýklar yok hükmünde olurdu. Faniler ebediliðin gölgeleri hükmündedir. Mevlâna’nýn dediði gibi; öte âlem yoksa
gelenler nereden geliyor, gidenler nereye gidiyor?
Satýrlarýmýzý bir þairin beytiyle bitirelim!

Ölüm bize ne uzak, ne yakýn bize ölüm
Ölümsüzlüðe erdik, ne yapsýn bize ölüm?

Gönderen: 13.09.2008 - 06:31

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1545 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
ilhan29 (55), bozadeniz (43), islamboy84 (40), küçük &t.. (49), teknur (50), hlim (51), veleye (60), Abdullah_78 (46), sefa60 (45), Gaziantepli (34), sivasliunsal (48), mcu (44), asess (45), akif21 (61), mimar_sophie (44), mamusali (49), Bilal_YETER (41), edare (42), terrazi (43), FaTMaNuR (60)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 1.89783 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.