Müslüman, îmandan mahrum materyalistler gibi, yalnýz þahsýný düþünen, sadece nefsini hatýrlayan bencil bir insan deðildir.

Müslüman, bütün müslümanlarý tek vücut, kendisini de o vücudun bir âzasý kabul edecek kadar diðergâmdýr. Bu sebeble bir müslümana herhangi bir belâ ve musibet gelse, kendine gelmiþ gibi, onun elemini hisseder, üzüntü ve ýzdýrabýný duyar. Bu, onun dindarlýðýnýn gereði, müslümanlýðýnýn icabýdýr.

Bundan dolayýdýr ki Ýslâm'da tâziye sünneti vardýr.

Tâziye, yakýný vefat eden kederli bir müslümaný ziyaret edip tesellide bulunmak, üzüntülerine ortak olmaktýr.

Müslümanlar, din kardeþlerinin evlerinden cenaze çýkmasý hâlinde gidip ziyaret eder, geçmiþ olsun'da bulunur, baþsaðlýðý diler, onlarýn üzüntü ve kederlerini hafifletmeye çalýþýrlar.

Tâziye ziyaretleri, ilk üç gün içinde yapýlmalýdýr. Daha sonra yapýlacak ziyaretler, zamaný geçmiþ tâziye ziyâretleri olarak ifade edilir.

Üç günden sonra yapýlacak ziyaretlerde vefatý sýk sýk sohbet konusu yapýp derdi tazelemek uygun olmaz. Münasip bir lisanla bir kere tâziyede, baþ saðlýðý dileðinde bulunulur, sonra sohbet baþka mevzulara kaydýrýlýr.

Evinden cenaze çýkan kimseler, o üzüntü ve keder içinde yemek yapamaz, gelen giden ziyaretçilere sofra çýkaramazlar. Bunun için vefalý komþular, bir müddet için (bir hafta) buraya yemekler getirir, sofralar gönderirler. Böylece onlarýn dertlerine ortak olduklarýný fiilen göstermiþ olurlar.

Vefat edenin yakýnlarý, evleri müsait deðilse, herkesin rahatça gelip gidebileceði bir yerde hazýr bulunarak taziyeye imkân vermelidir.

Resûlüllah Efendimiz, hicretin 5. yýlýnda vuku bulan Mûte gazasýnda þehid düþen amca oðlu Ca'fer, Zeyd bin Hârise ve Abdullah bin Revâha'nýn tâziyesi için üç gün mescidde beklemiþ, böylece tâziyeye gelenlere kolaylýk saðlamýþtýr.

Ashabdan bir zat, birkaç gün mescidde görülmeyince, Resûlüllah Efendimiz sordular. Çocuðunun vefat ettiði için gelemediði haberini alýnca da þöyle buyurdular:

"Ne duruyorsunuz öyleyse, kalkýn, gidip kardeþimizi ziyaret edelim, tâziyede bulunalým..."

Hep birlikte gidip tâziyede bulundular.

Tâziye için gelenler, merhumun iyi taraflarýndan bahsetmeli, güzel hâtýralarýndan söz etmelidirler, kötü hâtýralara hiç girmemelidirler. Resûlüllah Efendimiz:

"Mevtânýzý hayýrla yâdediniz..." buyurmak suretiyle bu hususu bizlere hatýrlatmýþtýr.

Hasta ziyaretleri olsun, tâziyeler olsun, bunlar müslümana sevab getiren, Ýslâm kardeþliðini kuvvetlendiren, cem'iyette tesanüd ve dayanýþmayý artýran güzel âdetlerdendir. Ýhmâl edilmemelidir. Resûl-i Ekrem Efendimiz bu konuda þöyle buyurur:

"Bir müslümanýn diðer müslüman üzerindeki haklarýndan biri de bir musibete mâruz kaldýðýnda tâziyede bulunmasýdýr.