GÖMLEÐÝ ARKADAN YIRTILANLAR...
29/08/2007


Sararýp dökülmeye baþlayan yapraklarý, gökyüzündeki kara kara yaðmur bulutlarý, adeta insanýn yüreðine ürperti veren tüm güzelliklerin üzerine çökmüþ olan sisli havaya camdan bakarken, sevinçle hüznü bir arada yaþýyordu Zeynep.

Onu tanýyan arkadaþlarý çaðýn Zeynep’i lakabýný takmýþlardý. Ortaokulu, liseyi dýþarýdan vermiþ nihayet üniversite kapýsýna dayanmýþtý.Bu arada lakabýna yakýþýr bir þekilde bir gazetenin köþesinde yazdýðý Kur’an merkezli, vahyi esas alan hikayeyi araç olarak kullanýp kaleme aldýðý yazýlarýndan dolayý bir çok kimse onu tanýr, taktir ederdi. Çevresinde gördüðü aykýrýlýklarý vahiy süzgecinden geçirip kaleme alýr, insanlarýn önüne sýkýlmayacaklarý bir tarzda kaleme alýp koyardý. Oysa artýk kendi hikayesinin baþlayacaðýndan habersizdi. Ertesi gün sýnavý vardý ama o,sýnavdan çok sýnava alýnýp—alýnmayacaðý endiþesini taþýyordu. Devamlý dua ediyordu. Rabbine sýðýnýyor, ondan yardým bekliyordu. Tüm bu duygular benliðini kuþattýðý bir anda acý acý çalan kapýnýn zil sesiyle irkildi Zeynep. Gelen en yakýn arkadaþý, sýrdaþý, ayný düþünceleri paylaþtýðý onun için caný-cananý Haticeydi.

- Selamünaleyküm. Zeynep’im nasýlsýn?

- Aleykümselam. Hamdolsun Hatice.Hoþ geldin buyur içeriye.

Beraberce içeri girip karþýlýklý oturur oturmaz Zeynep hararetle atýldý söze;

- Tamda ifadesi mümkün olmayan düþünceler içerisindeyken geldin çok iyi oldu.Seni gördüðüme o kadar çok sevindim ki anlatamam.

Hatice Zeynep’in heyecanýný, telaþýný sezmiþ olacak;

- Hayýrdýr.Sýnav stresi erken baþlamýþ olmalý.

- Keþke öyle olsa. Bu sýnav benim ve benim gibi düþünenler için gerçekten bir dönüm noktasý olacak gibi.

Hatice arkadaþýnýn endiþesini anlamýþ,onu rahatlamak istercesine müþfik bir þekilde karþýlýk verdi;

- Zeynep endiþelenmene gerek yok. Biz duruþumuzu muhafaza edelim yeter ki. Sana uðramamdaki sebep hem seni görmek ,hem de akþam okuduðum ayetlerin düþünce dünyamda estirdiði fýrtýnalar....

Gece okuduðum surenin etkisinden olacak uyuyamadým. Belki de çoðu defa gözümüzün önünde olan, okuduðumuz bu ayetler zinciri beni adeta tekrar diriltti.

- Hatice arkadaþým sen ne diyorsun?Seni dirilten bu ayetler hangileri, hangi sure bu?

- Zeynep’im Yusuf suresi. Yusuf (as) kýssasýný bilirsin. Yusuf peygamberle kralýn eþi Züleyha’nýn arasýnda geçen söz ve eylem aþamalarýný hatýrlar mýsýn? Hani Yusuf (as) oldukça yakýþýklý bir gençti. Öyle ki,Züleyhayý Yusufu beðenmesinden dolayý eleþtiren ve bunun içinde saraya davet edilerek karþýlarýna çýkan Yusufa bakan bayanlar, onu görünce neredeyse parmaklarýný keseceklerdi. Ýþte Yusuf (as)’dan muradý olan Züleyha, bu niyetini Yusuf’a açtýðýnda Rabbin nimeti sayesinde teveccüh etmiyor Yusuf. Bu noktada ortamdan kaçmaya çalýþan Yusuf’a arkadan müdahale edip çekmeye çalýþýrken Yusuf (as)’ýn gömleðini arkadan yýrtar Züleyha. Muradýna eremeyen Züleyha bu sefer de iftira atar Yusuf’a. Þahitler dinlenir ve karar çýkar

- Þayet Yusufun gömleði önden yýrtýlmýþsa suçlu olan Yusuftur.Yok eðer arkadan yýrtýlmýþsa suçlu olan Züleyhadýr.

Yusuf (as) lehinde karar çýkar ve Züleyha suçlu bulunur. Ýþte Zeynep kýsaca kýssa bu þeklide geliþir.

- Evet Hatice kýssayý bu haliyle biliyorum bende.

- Zeynep bu ayetleri okuyunca bir an kendimi sahabilerin yerine koydum. Her ikimizde ayný ayetlerle muhatabýz. Onlar ve biz. Ayný menbaadan kana kana içmeye çalýþan bizler. Neden ayný tavýrlarý sergileyemiyoruz? Vahyin onlarda býraktýðý etki ile bizim üzerimizde býraktýðý etki neden ayný olmaz? Neden fark eder ki?

- Hatice haklýsýn. Bu bizim en önemli hastalýðýmýz. Belki de bizler yaþantýmýzda vahyi konuþturacak iken, vahyin karþýsýnda konuþmuþuz. Durumumuzu, konumumuzu, her þeyimizi ifade etmek için, meþrulaþtýrmak adýna vahye gitmiþiz. Her þeyimizi ona onaylattýrmýþýz. Yürüyen Kuran olan bir peygamber gerçeði ortada iken vahyi hayata taþýyamamýþýz. Hep bir takým endiþeler kuþatmýþ bizleri. Ben’lik duygularýmýzý aþýp ta Biz diyememiþiz ki hiç. Biz demenin hazzýný tadamamýþýz ki.

- Evet kardeþim katýlýyorum tüm dediklerine. Ama bu Yusuf suresi beni çok düþündürdü. Gömleðin yýrtýlmasýndaki anlam nedir? Gömlek önden-arkadan yýrtýlmýþ olsa ne ifade eder ki? Derken çözdüm. Ýþte o an sahabilerle ayný frekansý yakaladýðýmý hissettim. Her þey Yusuf (as) ile Züleyha da saklý. Yusuf (as) Züleyha’ ya meyletmedi, yönelmedi. Yüzünü muvahhid olarak Rabbine çevirdi. Züleyhadan kaçtý, ondan Rabbine hicret etti. Züleyhanýn muradýndan çok Rabbinin muradýna koþtu. Acaba bugün vahyi yaþantýya hakim kýlma yönündeki engeller nelerdir? Bunlar bizim için birer Züleyha deðil midir? Bize Allah ve Resulünden daha sevgili gelen Züleyhalarýmýz nelerdir? Ýþte asýl gündem bu olmalý. Pratikteki Züleyhalarýmýzý tesbit edip, bunlar karþýsýnda Yusuf (as) gibi bir duruþ sergileyemediðimiz an kaybettiðimizin iþaretidir. Bizle bu kavgada gömleði arkadan yýrtýlanlardan olmak durumundayýz. Bu ise devamlý önde olduðumuza iþaret eder. Önde olan biziz geride olanlar ise Züleyhalarýmýz. Arkaya dönmeden, bakmadan emrolunduðumuz gibi dosdoðru olmak kaydýyla yüzümüzü Rabbim’ize çevirmeliyiz.

- Hatice gerçekten ben bu ayetleri hiç böyle düþünmemiþtim. Aman Yarabbi. Tüylerim ürperdi. Çoðu zaman kýssa der geçeriz. Ama öyle mi kardeþim. Sen bugün bana Rabbim’in bir lutfu oldun. Hatice þimþekler çaktýrdýn düþünce dünyamda. Tamda sýnav arifesinde. Nasýl ki Yusuf (as) gömleðini çýkarmadýysa benim gömleðimde örtümdür. Tesettürümdür. Þimdi anladým. Ben bu kýssaya muhtaçmýþým. Bu kýssa beni diriltti. Ýþimi kolaylaþtýrdý.

Tüm bunlarý ifade ederken Zeyne’in gözleri ýþýl ýþýl parlýyor. Kabýna sýðmaz bir hale bürünüyordu. Sanki bayramdý o an onun için. “Rabbin verecek ve sende hoþnut olacaksýn” emri tezahür ediyordu.

Hatice ile Zeynebin sohbetleri ilerledikçe ilerledi. Nihayet ilerleyen saati dikkate alan Hatice;

- Kardeþim Zeynebim. Artýk kalkmalýyým. Ama duamýz odur ki, “Rabbimiz Züleyhalarýmýz karþýsýnda gömleði arkadan yýrtýlanlardan eyle. Bizi baðýþla. Bize merhamet et. Sensin bizim mevlamýz. Bizim senden baþka kimimiz, kimsemiz yok. Bizlere yardým eyle.(AMÝN) Rabbim yarýn ki imtihanýnda yar ve yardýmcýn olsun. O sýðýnaðýn, o yaranýn, o gören gözün, yazan kalemin olsun. Sen ve senin gibi çaðýn Zeyneblerine....

Her iki arkadaþ birbirlerine þimdiye kadar hiç yaþamadýklarý bir duygu seli ile sarýlýp, kucaklaþtýlar., selamlaþýp ayrýldýlar.

Zeynep; Haticenin sözlerini düþündü, durdu. Derken hayli ilerleyen zamaný görünce Namazýný kýlýp,derin düþünceler içerisindeyken uykuya dalýp gitti .

Sabah erkenden sýnava gireceði okulun yolunu tuttu.Yol boyunca hemen hemen nereye baksa sýnava girecek insanlarýn telaþlý halini, koþuþturmalarýna þahit oldu.Otobüslerde, özel araçlarda, kaldýrýmlarda sýnav yarýþý daha þimdiden baþlamýþtý sanki. Nihayet öðrenciler sýnav numaralarýnýn son rakamýna göre grup grup sýnava girecekleri sýnýflara alýnmaya baþlamýþtý ki, Zeynep’i baþörtülü olmasýndan dolayý endiþe sardý bir an. Ama o her an hazýrlýklýydý. Problemsiz bir þekilde diðer öðrencilerle beraber oda sýnava gireceði anfi þeklindeki oldukça büyük salona girdi. Salondaki diðer arkadaþlarýyla da bekleme sürecinde oldukça güzel sohbetler, diyaloglar geliþtirdi.Salondaki diðer öðrencilerde onun baþörtülü bir þekilde sýnava girebilmiþ olmasýndan memnun gibiydiler. Hem neden olmasýnlardý ki? Hemen hemen bir çoðumuzun Annelerinin, bacýlarýnýn baþlarý örtülü deðil miydi? Bir bez parçasýndan rahatsýzlýk duymak asýl yobazlýk deðil de neydi? Derken soru kitapçýklarý daðýtýlmaya baþlandý. Ýþte tam o sýrada sýnav komisyonu baþkaný ve beraberinde adeta badygard gibi gezen birkaç kiþiyle sýnav salonuna geldi. Gözler sanki bir þey arýyordu. Deðerli bir þeyini kaybetmenin verdiði endiþeyle aranan yüz ifadesi vardý sanki. Derken Zeynep ile göz göze geldi.

- Hanýmefendi lütfen dýþarý gelir misiniz? Bu þekilde sýnava girmeniz mümkün deðil.

Bu ifade Zeynep kadar sýnava giren diðer arkadaþlarýný da üzmüþ, birkaç kiþinin sözlü ifadeleri fayda vermemiþti. “Çaðýn Zeynebi” ismi ile amil olan bu genç kýz oturduðu sýradan ayaða doðru doðruluyor. Ve Züleyhasýný kurban ediyordu.

- Ýmtihan için geldiðim bu ortamdan, imtihaný kazandýðýma inanarak çýkýyorum. Benim için Rabbimin imtihaný daha çetin, daha zor. Ben onu kazanayým da varsýn bu imtihana girmeyeyim. Yusuf (as) ifadesiyle;

“...Rabbim zindan, bunlarýn beni kendisine çaðýrdýklarý þeyden daha sevimlidir. ..”(Yusuf.33) ayetini okudu.

Zeynep yavaþ yavaþ oturduðu masasýndan çýkýp, gösterildiði gibi dýþarýya doðru ilerlerken geride býraktýðý koskoca anfideki yüzlerce kardeþi ayaða kalkmýþ çaðýn Zeynebini desteklercesine alkýþ ritmi tutuyordu. Zeynep hýçkýra hýçkýra koþar adýmlarla dýþarý çýkarken bahçede en yakýn arkadaþý adeta onun önünü beklemekteydi. En sevdiði arkadaþý Haticeydi bu. Aralarýnda birkaç metre kadar bir mesafe kalmýþtý ki, bir an durakladý Zeynep. Elleriyle gözyaþlarýný silip, hýçkýrýklarýný içerisine gömdü adeta. Kendini toparladý. Yüzlerce öðrenci yakýnýnýn olduðu okul bahçesindeki sessizliði Zeynebin feryadý bozdu;

- Hatice . Kardeþim Haticem. Züleyhama arkamý döndüm. Gömleðimde arkamdan yýrtýldý.Þahid ol kardeþim þahid ol.

Ýki kader arkadaþý kalabalýðýn alkýþlarý arasýnda çevirdikleri bir taksiye atlayarak yoðun trafiðin arasýnda kaybolup gittiler....

Mükerrem BULUT