LÜMME-Ý ÞEYTANÝYE (Kalpteki Þeytani Lümme)



Þeytana âid karakol.

Kalb sarayýnýn eþkiyasýnýn gizlenme mahalli.

Fýsýltý merkezi.



“Ýnsanda kalbin bir köþesinde lümme-i þeytaniye denilen bir âlet-i vesvese ve kuvve-i vâhimenin telkinatýyla konuþan bir þeytanî lisan ve ifsad edilen kuvve-i vâhime, küçük bir þeytan hükmüne geçtiðini ve sahiblerinin ihtiyarýna zýd ve arzusuna muhalif hareket ettiklerini hissen ve hadsen herkes nefsinde görmesi, âlemde büyük þeytanlarýn vücuduna kat'î bir delildir.”



Peygamber efendimizin ifadesiyle “insan kalbinde iki lümme (merkez) vardýr. Bunlardan biri melek ilhamý, diðeri ise þeytan vesvesesi içindir.” Þeytan kendine ait olan kýsmý bir karakol olarak kullanýr.



Þeytan, Hz. Ademe secde etmemesi dolayýsýyla cennetten tard edilince Allah’a þöyle yalvardý: Ey Rabbim! Andolsun ki, beni azdýrmana karþýlýk ben de yeryüzünde onlara günahlarý süsleyeceðim ve onlarýn hepsini mutlaka azdýracaðým! Ancak onlardan ihlasa erdirilmiþ kullarýn müstesna...” (Hýcr 39-40)



Nefis ve þeytan, insanýn manevi ilerleyiþinde en mühim iki engel. Nefis içeriden, þeytan dýþarýdan dünya ve ahiretimizi periþan etmek için durmadan çalýþýyorlar. Nefsin mahiyetinde gurur- kibir- menfaatçilik gibi pek çok zararlý özellikler var. Þeytan, iþletilmeye uygun bu madenleri iyi biliyor ve iþletiyor. Nefsin zaaflarýný tanýyor ve yakalýyor.



Nefis, içimizde þeytanýn temsilcisi... Onun yerli iþbirlikçisi.. Eðer terbiye edilmezse, onun bir öðrencisi.. Nefsinin kötü arzularýna uyan birisi dalalet vadilerinde þaþkýn þaþkýn dolaþýr, günah bataklýðýna saplanýr kalýr, tümüyle þeytanýn emrine girer, onun kulu- kölesi olur.



Halatlar ince yerlerinden kopar, kaleler zayýf yerlerinden fethedilir. Onun gibi þeytan vücud ülkesinde hakimiyeti ele geçirmek için nefsin zaaflarýndan istifade eder. Kur’an-ý Kerim þu ayeti ile nefsin bazý zaaflarýna dikkat çeker:



“Ýnsanlara kadýnlar, oðullar, yýðýn yýðýn biriktirilmiþ altýn ve gümüþ, salma atlar, saðmal hayvanlar ve tarýma karþý arzular süslü kýlýndý.” (Al- i Ýmran, 14)



Yani insan fýtratý itibariyle bunlara son derece düþkündür. Hayatý bunlarý elde etmek için mücadele ile geçer. Ýnsanlarýn en çetin imtihanlarý bunlarla olur.



Üstteki ayette nazara verilen zaaflardan baþka, nefsin tembellik, midesine düþkünlük, övülmekten hoþlanmak, baþkalarýna karþý kibirlenmek, lüzumsuz öfkelenmek, kör hislere sahip olmak, tiryakilik, gaflet, cehalet, heva, heves, peþin lezzetlere müptela olmak… gibi daha nice zaaflarý vardýr. Bu zaaflarý birer maden gibi þeytan tarafýndan iþletilir.

sorularlaislamiyet