Bir sancak altýnda kaç milyon insan,
Ne tenleri benzer, ne dilde lisan...
Olmuþlar... Tek yürek, tek beden de can;
Ýnsanlýðý gördüm... Beytullah'ta ben...

Yedi baðýn gülü, ayný destede,
Yetmiþ iki millet, ayný listede,
Kaç milyon ''Âmin'' der, ayný bestede;
Tevhîd'le haþroldum... Beytullah'ta ben...

Sînelerde alev, ne kül ne duman,
Dillerde bir soru: ''Vuslat ne zaman?''
Cehennem söndürür, böylesi îman...
Aþk ne imiþ gördüm... Beytullah'ta ben...

Okyanuslar aþmýþ, gelmiþ nicesi,
Aç, susuz, uykusuz, gündüz gecesi...
Her nefes, dilinde Kur'ân hecesi;
Sevdâlýlar gördüm... Beytullah'ta ben...

Rabb'in o davetli misafirleri;
Doldurmuþ, Mekke'de her karýþ yeri.
Dillerinde dinmez, ''LEBBEYK'' sesleri,
Arþ'a yollar gördüm... Beytullah'ta ben...

Bir damla misâli, kapýlmýþ sele;
Zengin, fakir, paþa, nefer elele...
Yan yana secd'eder, sultanla köle;
Mahþerle tanýþtým... Beytullah'ta ben...

Kimi görmez gözü, elinde âsâ;
Lâkin, kalp gözünü açmýþ devâsa...
Yüzünde tebessüm, ne gam, ne tasa,
Döner durur gördüm... Beytullah'ta ben...

Kimi, ayaðýnda yarým çarýðý;
Kaç yerinden kanar, topuk yarýðý...
Meðerse; kefenmiþ baþta sarýðý,
Ne âþýklar gördüm... Beytullah'ta ben...

Baktým... Sofrasýnda, nice melekler;
Bir tas zemzem suyu, kuru ekmekler,
Gözleri Kâbe'de iftarý bekler,
Tokluðuma yandým... Beytullah'ta ben...

Bir zerre gözü yok, dünya aþýnda,
Âhir rýzkýn arar, harman baþýnda,
Rabb'in nazarýný, Kâbe taþýnda;
Gören gözler gördüm... Beytullah'ta ben...

Kimi bahardadýr, görmemiþ yazý,
Kiminin geçiyor, Mevlâ'ya nazý;
Kýlýnýr Kâbe'de vedâ namazý,
Ýmrendim.. El açtým, Beytullah'ta ben...

Kiminde kalmamýþ, derman bacakta;
Ýki büklüm yürür, gitmez kucakta...
Erimiþ.. Kaybolmuþ.. Cenâb-ý Hakk'ta
Pervaneler gördüm.. Beytullah'ta ben...

O kambur sýrtýnda, eski torbasý,
Torbasýnda sanki, Cennet urbasý..
Hele bir, kýyamda var ki durmasý;
Göz göz oldum, doldum... Beytullah'ta ben...

Bin rütbeyi, bir secdede atlayan,
Bir secdeyi, yüz binlere katlayan,
Bu kârýný meleklerle kutlayan,
Ne tâcirler gördüm... Beytullah'ta ben...

Hacerü'l-Esved'de adýn yazdýran,
Îman pençesinde, nefsi ezdiren,
Yücelen ruhuna, Arþ'ý gezdiren,
Ne veliler gördüm... Beytullah'ta ben...

Unutmuþ... Dünyanýn vefâ derdini,
Yýkmýþ... Kalbindeki, riyâ bendini,
Öyle teslim etmiþ, Hakk'a kendini;
Canda Cânân gördüm... Beytullah'ta ben...

Bir sevdâ seli var, Safâ Merve'de;
Damlalar köpürmüþ, vecde girmede.
Nice peygamberler, nice zirvede;
Durup bakar gördüm... Beytullah'ta ben...

Ýbrahim Makâmý, sultan sofrasý;
Sunulur herkese, bir kevser tasý...
Bir cennet þöleni, perde arkasý,
Ne sahneler gördüm... Beytullah'ta ben...

Melekler almýþlar, þölenden payý;
Sarmýþlar, Kâbe'de bütün semayý.
Kalem anlatamaz, bu içtimayý,
Âciz bir kul oldum... Beytullah'ta ben...

Kaç yerinden açýlmýþ, gökte kapýlar;
Ardýnda saraylar, zümrüt yapýlar,
Vâdeleri sonsuz, nice tapular;
Elden ele gördüm... Beytullah'ta ben...

Durdum da, tavâfý seyrettim hayran;
Gördüm: Bir kâinat misâli devran...
Hangisi melektir, hangisi insan?
Þaþýrdým çok zaman... Beytullah'ta ben...

Bir saðnak misâli selâm yaðmuru,
Gönüller yýkanmýþ, kalpler dupduru.
Ýhlâs ateþinde, nice hamuru;
Piþiyorken gördüm... Beytullah'ta ben...

Yaþ desem... Yaþ deðil, gözlerden akan,
Bir sel ki, günahlar bendini yýkan...
Kâbe göklerinden, semaya çýkan;
Merdivenler gördüm... Beytullah'ta ben...

Daðlar, taþlar, vecde gelmiþ kavrulur,
Kum tanesi, ''Allah'' diye savrulur...
Göz nereye baksa, Rahman'ý bulur,
Ne zikirler duydum... Beytullah'ta ben...

Ter döktüm.. Susadým, nefsimden yana,
Baþkasý bir lezzet vermedi bana;
Dediler: ''Bu zemzem, þifadýr cana''
Ýçtim kana kana... Beytullah'ta ben...

Mescid-i Haram'da dokuz minâre;
Diyor ki: ''Bendedir, gaflete çâre''
Bir günde beþ kere, yürek bin pâre;
Ezanlar dinledim... Beytullah'ta ben...

Bir mânâ sarayý, Mescid-i Haram;
O ne ince nakýþ, o ne ihtiþam...
Her kalbe, Muhammed Aleyhisselâm;
Bin taht kurmuþ gördüm... Beytullah'ta ben...

Vah ki bana! Bunca yýldýr gülmezdim,
Gözlerimden böyle yaþlar silmezdim.
Vah ki bana! Huþû nedir bilmezdim;
Tattým o lezzeti... Beytullah'ta ben...

Yýllar geçti, aramakla özümü;
Dünya malý kör etmiþti gözümü,
Unutmuþtum, ''Kâlû Belâ'' sözümü;
Gör ki hatýrladým... Beytullah'ta ben...

Çekildi kapýmdan, þeytân-ý kebir,
Çekildi kanýmdan, zorbalýk cebir,
Ne bir hased kaldý, ne gurur kibir;
Yerle yeksan oldum... Beytullah'ta ben...

Bir zaman derdim ki: ''Yâ Rabbî neden,
Bir daha istiyor, bir kere giden?''
Meðer bilemezmiþ, insan gitmeden;
Aldým cevabýmý... Beytullah'ta ben...

Gördüm ki; bu dünya bir oyalanma,
Halime bakýp da, mutluyum sanma.
Bedenim Kâbe'den uzakta amma;
Gönlümü býraktým... Beytullah'ta ben...

CENGÝZ NUMANOÐLU