Vasile bintu Eska'dan rivayet edildiðine göre babasý (Eska) þöyle demiþtir: "Ya Resulullah ýrkçýlýk nedir?" diye sordum. Resulullah (s.a.s.): "Zulümde kavmine yardým etmendir" diye cevap buyurdu.

Said ibnu Museyyeb'den rivayet edildiðine göre Suraka ibnu Cüþem el-Müdlici þöyle demiþtir: "Resulullah (s.a.s.) bize hutbede þöyle buyurdu: "En hayýrlýnýz günaha girmediði müddetçe aþiretini müdafaa edendir."

Cübeyir ibnu Mut'im'den Resulullah (s.a. s.)'in þöyle dediði rivayet edilmiþtir: "Irkçýlýða davet eden bizden deðildir; ýrkçýlýk için savaþan bizden deðildir ve ýrkçýlýk üzere ölen bizden deðildir."
Ýbnu Ýshak'ýn bildirdiðine göre, Müslümanlara karþý þiddetli bir kin besleyen ve Müslümanlarý çok kýskanan, Þa's ibnu Kays adýnda yaþlý bir yahudi, Resulullah (s.a.s.)'ýn Evs ve Hazrec kabileleri mensuplarýndan oluþan sahabilerinden bir grubun bir araya gelerek birbirleriyle sohbet ettiklerini gördü. Bu iki kabilenin cahiliye devrinde aralarýnda düþmanlýk olmasýna raðmen aralarýnýn böyle düzelmesi, birbirleriyle kaynaþmalarý ve Ýslam inancý üzere tek bir cemaat haline gelerek bütünleþmeleri yahudiyi son derece kýzdýrdý. Bunun üzerine yahudi (kendi kendine): "Beni Kayle (Evs ve Hazrec kabilelerinin lakabý halký bir araya geldiði zaman onlarla birlikte istikrarlý bir þekilde yaþamamýz mümkün deðildir" dedi ve kendisiyle birlikte olan bir yahudi gence: "Onlarýn yanýna git, onlarla otur ardýndan da Buas'ý (Evs ve Hazrec arasýnda daha önce vuku bulan bir savaþ ve ondan önceki savaþlarý dile getir. Birbirlerine sataþtýklarý þiirlerden bazýlarýný seslendir" diye emretti. O genç de, yaþlý yahudinin emrini yerine getirdi. Bu fitne üzerine oradaki topluluk birbirleriyle münakaþaya ve herkes kendi ecdadýyla iftihar etmeye baþladý. Münakaþa kýzýþýnca her bir kabileden bir adam ortaya fýrlayarak birbirine karþý diz çökerek sataþtýlar. Sonra biri diðerine: "Ýstiyorsanýz o savaþlarý ihya etmeye þimdi yeniden baþlayalým" deyince, her iki taraf da hiddetle: "Kabul ettik, karþýlaþma yeri Harre olsun" dediler. Bunun üzerine herkes kabilesine seslenerek: "Haydi silaha sarýlýn, haydi silaha sarýlýn" dediler. Sonra herkes oraya (savaþ alaný Harre'ye) koþmaya baþladý. Bu haber Resulullah (s.a.s.)'a ulaþýnca, muhacir sahabilerden bir grupla onlarýn yanýna geldi ve onlara: "Ey Müslüman topluluðu Allah'tan korkun, Allah'tan korkun. Allah sizi Ýslam'la hidayete erdirdi. Onunla size ikramda bulundu. Onunla cahiliye örf ve adetlerini sizden kesti. Onunla sizi küfürden kurtararak kalplerinizin arasýna ülfet yerleþtirdi. Bütün bunlardan sonra ve ben hala aranýzdayken cahiliye davalarýna mý döneceksiniz?" diye buyurdu.

Bunun üzerine insanlar bu hale gelmelerinin þeytanýn bir oyunu ve düþmanlarýnýn hilesi olduðunu anladýlar. Hep birlikte aðlayarak birbirlerine sarýldýlar. Sonra hep birlikte Resulullah (s.a.s.)'ý dinleyerek ve itaat ederek onunla birlikte geri döndüler. Böylece Allah (c.c.), Allah düþmaný Þa's ibnu Kays'ýn planýný boþa çýkardý."

Amr ibnu Dinar'ýn þöyle dediði rivayet edilmektedir: "Cabir ibnu Abdillah (r.a.)'ýn þöyle dediðini duydum: "Biz bir gazvedeydik, muhacirlerden bir adam (Cahcah ibnu Kays) ensardan bir adamýn (Seman ibnu Vebre'nin) arkasýna þakadan bir tekme vurdu. Bunun üzerine ensardan olan þahýs: "Ey ensar imdat!" diye baðýrdý. Muhacir de: "Ey muhacirler, yardým edin!" diye baðýrdý. Resulullah (s.a.s.) onlarýn sözlerini duydu ve: "Bu cahiliye davasý niye?" diye sorunca oradakiler: "Ey Allah'ýn Resulü! Muhacirlerden bir adam, ensardan bir adama tekme vurdu" diye cevap verdiler. Bunun üzerine Resulullah (s.a.s.): "Cahiliye davasýný býrakýn çünkü o kokuþmuþtur" diye buyurdu.