Rasûlullah aleyhisselâm, hardal tanesi kadar dahi olsa bilincinde, imanlý olarak “La ilahe ill-Allah” diyen kiþinin cehennem ateþinden çýkacaðýný bildirmiþtir. Bu basit formül, kiþiyi cennet yaþamýnýn kapýsýndan içeri erdirecek imanýn tanýmýdýr. La (yoktur) ilahe (tanrý-tanrýlýk), illa (ancak-sadece) Allah: “Tanrý yoktur, ancak Allah.”

Ne yazik ki, günümüz Kur’an meallerinde karþýlaþtýðýmýz ve “ALLAH” isminin “Tanrý”, “God” gibi önceden bilinen kavramlara eþ tutularak çevrilmesi þeklindeki büyük hata, okuyanlarýn çoðunluðunun “ALLAH ismiyle iþaret edileni” bir tanrý olarak tanýmlama yanýlgýsýna düþürmektedir. Arapça bilmediðinden dolayý Kur’an-ý Kerim’i doðru olmayan çevirilerden öðrenen müslümanlarýn büyük çoðunluðu da, ALLAH ve tanrý kavramlarýnýn ayný olduðuna inanmakta ve bu þartlanmalarýndan dolayý ALLAH ismiyle bir tanrýya iþaret edilmediðini kavramakta büyük zorluk yaþamaktadýrlar.

Oysa, sadece kelime-i tevhidin neden olumsuzluk belirten “La” (hayýr-yoktur) ile baþladýðýný dahi düþünürsek, görürüz ki, daha baþlangýçta “tapýnýlacak tanrý OLMADIÐI” gerçeði vurgulanarak, insanlarýn çeþitli varlýklara veya tahayyüllerindeki bir tanrýya tapýnmalarý önlenmek istenmektedir. Eðer ALLAH ismiyle iþaret edilen tapýlacak bir tanrý olsa idi, o zaman kelime-i tevhid “La” (hayýr-yoktur) ile baþlamak yerine, basitçe “evet-vardýr” diye baþlar ve denirdi ki, “evet tanrý vardýr” ve “o tanrý Allah’týr”. Ancak öyle denmiyor! Kelime-i tevhid “la” (hayýr–yoktur) ile baþlýyor ve iþin baþýnda “tanrýnýn OLMADIÐI” vurgulanýyor.

ALLAH ismiyle iþaret edilenin tanrý olmadýðýný kabullenmekte güçlük çekenler, yine bu hallerine gerekçe olarak “Kur’an-ý Kerim’deki bazý ayetlerde Allah’a tanrý denildiði” savýný ileri sürmektedirler. Bu yanlýþ deðildir! Ancak eðer dikkat edilirse görülecektir ki, Kur’an-ý Kerim’de bu tür ayetlerde geçen ifadeler, Allah ismiyle neye iþaret edildiðini bilmeyen, sadece tanrý kavramýný bilen, tanrýya inanmakta olan ve Allah’ý kabul edemeyen inkârcýlara hitap eden ifadelerdir.

“Ýnnelleziyne keferû ve mâtü ve hüm küffarûn ülâike aleyhim lanetullahi vel melâiketi vennâsi ecmaiyn. Haliydina fiyha, lâ yuhaffefûanhümül azabü ve la hüm yunzarûn. Ve ilahüküm ilahün vahid, la ilahe illa hüverrahmanürrrahiym.” (2:161-163)

“Kâfir olanlar ve küfr hâli üzere ölenler yok mu; Allah’ýn, meleklerin ve insanlarýn laneti iþte onlarýn üzerinedir! Onlar (cehennemde) daimi kalýrlar, onlarýn üzerinden azap hafiflemez ve yüzlerine de bakýlmaz. Oysa, sizin ilahýnýz tek bir ilahtýr; tanrý yoktur, sadece rahman ve rahiym odur.”

Buradaki içeriðe dikkat edilirse, hitabýn Allah’ý bilenlere deðil, inanmayanlara olduðu görülecektir! Kur'ân-ý Kerîm’de bu tür hitaplar hep “ALLAH” kavramý dýþýnda bir “tanrý” varsayýp, ona tapanlara yapýlmaktadýr. Onlarý bekleyen azap vurgulandýktan sonra, onlara, kendi bildikleri terminolojiyle “ilahýnýz tek bir ilahtýr” (ve ilahüküm ilahün vahid) denmektedir; çünkü inanmayanlar sadece ilah kavramýna aþinadýrlar ve ALLAH ismiyle iþaret edilenin ne olduðunu anlamazlar. Yani onlara denilmektedir ki: Sizin tanrý dediðiniz þey yoktur; gerçekte var olan sadece “ALLAH”týr, sizin ve bizim “ilahýmýz” hep ayný ve tektir. Ve dahi o da “ALLAH”týr.

Bu açýklamalardan gaye, o kiþilerin “tanrý” varsayýmýndan kurtulup, “ALLAH’ý” idrak etmeye çalýþmalarýdýr.