Nurun yaratýlmasý

Peygamberimiz Muhammed aleyhisselam, Allahü teâlânýn habibi, sevgilisi, yaratýlmýþ bütün insanlarýn, mahlukatýn her bakýmdan en üstünü, en güzeli, en þereflisidir. Allahü teâlânýn medhettiði ve bütün insanlara ve cinne peygamber olarak seçip gönderdiði, son ve en üstün peygamberdir. Alemlere rahmet olarak gönderilmiþ olup, her þey onun hürmetine yaratýlmýþtýr.
Allahü teâlâ, bütün peygamberlerine ismi ile hitab ettiði halde, O'na; "Habibim" (Sevgilim) diye iltifat buyurmuþdur, Ayet-i kerimede mealen; "Seni alemlere rahmet olarak gönderdik" (Enbiya suresi: 107) ve bir hadis-i kudside de; "Sen olmasaydýn, sen olmasaydýn, mahlukatý yaratmazdým" buyurdu.
Her peygamber, kendi zamanýnda, kendi mekanýnda, kendi kavminin hepsinden her bakýmdan en üstünüdür. Peygamberimiz ise, dünya yaratýldýðý günden, kýyamet kopuncaya kadar, her zamanda, her memlekette, gelmiþ ve gelecek bütün varlýklarýn her bakýmdan en üstünü, en faziletlisidir. Hiçbir kimse, hiçbir bakýmdan O'nun üstünde deðildir. Cenab-ý Hak, O'nu öyle yaratmýþtýr.
Allahü teâlâ hiçbir þeyi yaratmadan önce, sevgilisi peygamberimiz Muhammed aleyhisselamýn mübarek nurunu yarattý.
Eshab-ý kiramdan Cabir bin Abdullah, bir gün; "Ya Resulallah! Allahü teâlânýn her þeyden evvel yarattýðý þey nedir?" diye sorunca; "Her þeyden evvel senin Peygamberinin, yani benim nurumu kendi nurundan yarattý. O zaman; levh, kalem, Cennet, Cehennem, melek, sema (gökler), arz (yeryüzü, güneþ, ay, insan ve cinler yoktu" buyurdular.
Peygamberimizin nuru, Adem aleyhisselamýn kalbi ve cesed-i þerifi yaratýlýnca, onun iki kaþý arasýna kondu. Adem aleyhisselam kendisine ruh verilince, alnýnda, zühre yýldýzý gibi parlayan bir nurun olduðunu fark etti.
Adem aleyhisselam yaratýldýðýnda, cenab-ý Hakk'ýn kendisine; Ebu Muhammed yani Muhammed'in babasý diyerek hitab ettiðini ilham ile anladý ve; "Ey Rabbim! Bana niçin Ebu Muhammed künyesini verdin?" diye sual edince, Allahü teâlâ; "Ey Adem! Baþýný kaldýr!" dedi. Adem aleyhisselam, baþýný kaldýrýp baktýðýnda, Arþ-ý alada sevgili Peygamberimizin "sallallahü aleyhi ve sellem" nurdan yazýlmýþ Ahmed ismini gördü. O zaman; "Ey Rabbim! Bu kimdir?" diye sual etti. Allahü teâlâ da; "Bu, senin zürriyetinden bir peygamberdir. O'nun ismi göklerde Ahmed, yerde ise Muhammed'dir. Eðer O olmasaydý, seni yaratmazdým. Yerleri ve gökleri de halk etmezdim" buyurdu.