Hoþ geldin ya Resulallah

Yedi kat yer, yedi kat gök, kýsaca bütün alem büyük bir hürmet ve sevinç içinde; Seyyid-il-Mürselin, Hatem-ül-enbiya, Habib-i Huda olan efendisini beklemekte artýk...
Bütün mahlukat; "Hoþ geldin ya Resulallah!" demek için hazýr... Hicretten 53 sene evvel Fil vak'asýndan iki ay kadar sonra, Rebi'ul-evvel ayýnýn on ikinci Pazartesi gecesi sabaha karþý Mekke'nin Haþimoðullarý mahallesinde, Safa Tepesi yakýnýndaki saadethanede hasretle beklenen, Allahü teâlânýn nuru "Muhammed Mustafa sallallahü aleyhi ve sellem" doðdu, O'nun teþrifiyle alem, yeniden hayat buldu. Karanlýklar, birden "Nur" ile aydýnladý.
Þereflerin en yücesine mazhar olan annelerin en bahtiyarý hazret-i Amine, hamileliðini þöyle anlatýr:
O Servere hamile olduðum günlerde, hiç acý ve elem görmedim. Hamile olduðumu hissetmezdim. Ancak altý aydan sonra bir gün, uyku ile uyanýklýk arasýnda bir kimse bana;
- Senin hamile olduðun kimdir, bilir misin? dedi.
- Bilmiyorum, cevabýný verince;
- Bilmiþ ol ki, Peygamberlerin sonuncusuna hamilesin! haberini verdi.
Doðum zamaný yaklaþýnca, o kimse tekrar geldi, dedi ki: "Ey Amine! Çocuk doðunca, ismini "Muhammed" koy!"
Hazret-i Amine validemiz, doðum anýný da þöyle anlatýr:
"Doðum aný geldiðinde, heybetli bir ses iþittim. Ürpermeye baþladým. Sonra beyaz bir kuþ gördüm, gelip kanadý ile beni sývazladý. Korku ve ürpertiden eser kalmadý. O anda susamýþ, sanki hararetten yanýyordum. Yanýmda süt gibi beyaz, bir kase þerbet gördüm. O þerbeti, içmem için bana verdiler. Ýçtim, baldan tatlý ve soðuk idi. Artýk susuzluðum kalmamýþtý.
Sonra büyük bir nur gördüm, evim o kadar nurlandý ki, O nurdan baþka bir þey görmüyordum. O sýrada etrafýmý sarýp, bana hizmet eden pek çok haným gördüm. Boylarý uzun, yüzleri güneþ gibi parlýyordu. Bunlar, Abdü Menaf kabilesinin kýzlarýna benzerlerdi. Bunlarýn birden bire ortaya çýkmalarýndan hayret içinde idim.
Onlardan biri dedi ki: "Ben Fir'avn'ýn hanýmý Asiye'yim!" Diðeri de; "Ben de Meryem binti Ýmran'ým. Bunlar da Cennet hurileridir" dedi.
Yine o esnada beyaz, uzun ve gökten yere kadar uzanmýþ ipek bir kumaþ gördüm. "Onu insanlarýn gözünden örtün" dediler. O anda bir bölük kuþ peyda oldu. Aðýzlarý zümrütten, kanatlarý yakuttandý. Korkudan terlemiþtim, düþen ter damlalarýndan misk kokusu yayýlýyordu.
O halde iken gözümden perdeyi kaldýrdýlar. Bütün yeryüzünü doðudan batýya kadar gördüm. Etrafýmý melekler kuþatmýþtý. Muhammed (aleyhisselam) doðar doðmaz, mübarek baþýný secdeye koydu, þehadet parmaðýný kaldýrdý. Sonra gökden, O'nu bürüyen, beyaz bir bulut parçasý indi.
Bir ses iþittim; "O'nu maðripten maþrýka kadar her yerde gezdirin. Gezdirin ki, cümle alem O'nu ismiyle, cismiyle ve sýfatýyla görsünler. O'nun isminin Mahi olduðunu yani Allahü teâlâ, O'nunla þirki yok ettiðini bilsinler" diyordu.
O bulut da gözden kayboldu ve Muhammed'i (sallallahü aleyhi ve sellem) bir beyaz yünlü kumaþ içinde sarýlý gördüm. Yine o sýrada, yüzleri güneþ gibi parlayan üç kiþi geldi. Birinin elinde gümüþten bir ibrik, birinin elinde zümrütten bir leðen, birinin elinde de bir ipek vardý.
Ýbrikten sanki misk damlýyordu. Mübarek oðlumu leðenin içine koydular. Mübarek baþýný ve ayaðýný yýkayýp, ipeðe sardýlar. Sonra mübarek baþýna güzel koku sürdüler, mübarek gözlerine sürme çektiler ve gözden kayboldular."