Son dönemlerde hayatýmýzýn sanallýðý mý belirginleþti, yoksa yaþadýðýmýz hayatta bir
anormallik mi var?
Sanki hiçbir þey yerli yerinde durmuyor…
Taþ yerinde aðýr olmuyor…
Ekmek , para doyurmuyor kimseyi, ruhumuz mu açtýr, nedir?

Aþk, aþk gibi deðil…
iþ, iþ gibi deðil…
Hayat, hayat gibi deðil…
Kadýn, kadýn gibi deðil…
Erkek, erkek gibi deðil…
Velhasýl dünya, dünya gibi deðil…

Yönlendirilen, senaryosunda baþkalarýnýn imzalarý olan hayatlar yaþýyoruz; farkýnda
olmadan… Kendimize ait doðrularýmýz yok ki, onlarý savunacak cesaretimiz olsun.
çünkü manipüle edilmiþ, iðdiþ edilmiþ beyinler kendi hayatlarýna sahip olamýyor.
Hepimiz çýðlýk çýðlýða baðýrýyoruz belki: Düþünceye özgürlük, biraz hoþgörü, biraz
adalet diye…
Kendi hayatýmýzdaki adaletsizlikleri görmezden gelip baþka hayatlara adalet
daðýtmaya, içimizi cehenneme çeviren acýlarýmýzý unutup baþka hayatlara acýmaya
alýþtýk…

çünkü;

Böylesi daha kolay…
Böylesi daha steril…
En azýndan ellerimiz kirlenmiyor…
Ruhlar kirlenmiþ kime ne(!) Kim görüyor, kimin ruhunu…

Baþkalarýnýn aþklarýný eleþtirirken yaný baþýmýzda duran adamý ya da evimizde bizi
bekleyen kadýný unuttuk… Kendi aþkýmýzý baþkalarýyla kýyaslarken içimizdeki
yetinememe hissi aðýr bastý ve aþký da küçümser olduk… Bizim yaþayamadýðýmýz aþký
baþkalarý niye yaþasýn ki, biz aþýk deðilsek kimse aþýk, kimse mutlu olmasýn;
ayýplayalým ki unutsun herkes sevginin gücünü…

çünkü;

Böylesi daha kolay…
Böylesi daha steril…
En azýndan ellerimiz kirlenmiyor…
Ruhlar kirlenmiþ kime ne(!) Kim görüyor, kimin ruhunu…

Senaryosu baþka eller tarafýndan yazýlmýþ hayatlarýmýzda yine baþkalarýnýn
düþünceleri hakim olsun, kendi dinimizi baþkalarýndan öðrenelim; onlar söylesin biz
inanalým. Peygamberi, iftira atýldýðýnda; onunla ilgili karikatürler yapýldýðýnda
savunalým hiç tanýmadan… Tepkiler Muhammedi olsun olmasýn kimin umurunda. Biz
vicdanýmýzý rahatlatalým.
Birileri yazsýn, biz oynayalým…

çünkü;

Böylesi daha kolay…
Böylesi daha steril…
En azýndan ellerimiz kirlenmiyor…
Ruhlar kirlenmiþ kime ne(!) Kim görüyor, kimin ruhunu…

Kýzlarýmýz baþörtüsüyle okula gidemiyor mu? Unutalým, paralarý olanlar yurtdýþýnda
okutsunlar kýzlarýný, parasý olmayanlar da evlendiriversin bir zahmet; ya da
baþlarýný eðip baþörtülerini çýkarsýnlar; maðlup, kimsesiz hissetsinler kendilerini,
çok mu dert...
Muhalefet, sorunu çözemediniz der. Hükümet çözüm arayýþlarýnýn sürdüðünü söyler,
olur biter.

Bize ne yaþananlardan, bizim hayatýmýz deðil ki bu…Komþularýmýz aç olsun ne çýkar, yardým programlarý var ya..
Onlarý izleyip birkaç damla gözyaþý akýtacaðýz ve üzüldüðümüzü, elimizden bir þey
gelmediðini söyleyeceðiz hesap gününde…

iþlerimizi layýkýyla yapmayacaðýz çünkü, patronlarýmýz bunu hak etmiyor, biz onlar
için çalýþýyoruz, ömrümüzü tüketiyoruz ya bu yeter bize… Bir sürü bahanemiz var ve
o bahaneler bizi koruyacak savunmalarýmýzda…
Bize ne hayattan bizim hayatýmýz deðil ki bu, yaþayýp gidiyoruz iþte kendi
hayatýmýzýn figüranlarý olarak.

çünkü;

Böylesi daha kolay…
Böylesi daha steril…
En azýndan ellerimiz kirlenmiyor…
Ruhlar kirlenmiþ kime ne(!) Kim görüyor, kimin ruhunu?