*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI - Karen'de Parlayan Pırlanta; VEYSEL KARANİ HAZRETLERİ

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1355 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Salı, 24. Aralık 2024 - 18:13

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » D İ N / İ S L A M » BÜYÜK ŞAHSİYETLER » Karen'de Parlayan Pırlanta; VEYSEL KARANİ HAZRETLERİ

önceki konu diğer konu

4 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	_-Canan-_

		Karen'de Parlayan Pırlanta; VEYSEL KARANİ HAZRETLERİ

Misafir

Efendimizin (Sallallahü aleyhi ve sellem) bilinen iki hýrkasý vardýr. Bunlardan biri Kaside-i Bürdenin yazarý büyük þair Kaab bin Züheyre verilir ki, Topkapý Sarayýný ziynetlendirir. Diðeri de Kareli Üveys e gönderilir. Hasýlý bu iki kutlu miras da Ýstanbulumuza nasip olur. Belki de ona bu yüzden Ýslambol derler... Kimbilir? Peki siz Karen adýnda bir yer duydunuz mu? Yalaný yok ya, ben duymamýþtým. Ta ki Veysel Karani hakkýnda bir þeyler okuyana kadar.

Karen, Yemen taraflarýnda adý bilinmedik bir beldedir. Etrafý kum daðlarý ile çevrilidir, kuraktýr, çoraktýr. Ortalýkta birkaç kuyu vardýr, üç beþ aðaç. Sonra hepsi birbirine benzeyen toprak damlý evler... Sadece develerin ve bedevilerin yaþayabildiði bu kavurucu coðrafyanýn sakinleri kervan aðýrlamakla geçinirler. Bir þey ekip biçmezler, hayvanlarýný ise Üveys isimli bir çobana emanet ederler.

Üveys garip biridir. Dünyadadýr, ama ne dünyalýðý vardýr, ne de dünyalýk gibi bir kaygýsý. Güttüðü develer için ücret istemez. Verenden alýr, vermeyene sormaz bile. Adý üzerine çobandýr iþte, fakirdir. Ama iþ cömertliðe geldi mi onunla yarýþmak kimsenin harcý deðildir. Paylaþacak çok þeyi yoktur, ama hayýrda daima baþý çeker.

Üveys, bizim bildiðimiz ismi ile Veysel Karani Hazretleri mütevazý yaþar. Ama halinden memnundur. Sessiz, dostlarý arasýnda yalansýz, dolansýz bir hayat sürer. Issýz vadilerde, kaya kovuklarýnda ibadet eder. Ýnsanlar ona hep divane gözüyle bakarlar, ama aldýran kim?

ANASININ KÖLESÝ
Mübareðin çok yaþlý bir annesi vardýr. Hem kör, hem de kötürümdür. Veysel Karani onun eli ayaðý, gözü kulaðýdýr. Yedirir, içirir, yýkar, paklar. Kadýncaðýza bebek gibi bakar. Ne derse, ama ne derse yapar. En olmayacak arzularýný bile ikiletmez. Bir yüz ifadesinden bin mânâ çýkarýr ve hepsini de getirir yerine. Tabiri caizse, anasýna kölelik eder.

Veysel Karani Hazretleri haram bilmez, yalan söylemez. Hoþ, sahrada bir baþýna dolanan böylesi bir insanýn günaha girme þansý da azdýr ya. O, gün boyu zikreder, af diler. Ümmet-i Muhammede dua eder. Ama en bilinen özelliði Allah ve Resulüne duyduðu tarifsiz aþktýr. Veysel Karani nin tek arzusu vardýr. Yüzü suyu hürmetine kainatýn yaratýldýðý Server i görebilmek. Efendimizi düþündükçe burnunun direði sýzlar, yüreði bir hoþ olur. Yumruk iriliðinde bir þeyler gelir, oturur boðazýna. Hani o, anlaþýlamayan ve anlatýlamayan þeyler.

Ve gün gelir muhabbet ve Muhammed kelimeleri yüreðinde buluþur, dýþarý taþar. Efendimizin hasreti kor olur, ciðerini yakar. Onu bir kez, ama bir kez görebilse, bir solukluk olsun sohbetinde bulunabilse ve adýna sahabe denilen kutlu kadroya katýlabilse...

Annesi itiraz etmese de, bu yolculuða razý deðildir. Omuzlarýný kaldýrýp boynunu büker. Mahzun bir üslupla _Ýstiyorsan git!_ der, Git bakalým, beni kime emanet edeceksen? Doðrusu onu býrakabileceði kimse yoktur. Bu yaþlý kadýna incitmeden kim bakabilir ki? Onun nazýný kim çeker sonra?

HASRETÝNÝ YÜREÐÝNE GÖMER
Üveys hasretini yüreðine gömer. Bir daha bu konuda tek kelime etmez. Ama o günden sonra daha fazla aðlar, daha fazla yalvarýr. Aþkýný kayalara, kumlara, anlatýr. Kuþlarla, develerle dilleþir, serin seher yeliyle selâmlar yollar Haremeyne. Ve ufuklar perde perde açýlýr, daðlar çekilir aradan. Artýk o günboyu ibadet eder, sürüyü melekler bekler. Hayvanlar mý? Ýnanýn muma döner.

Evet Üveys, Allah Resulünün muhteþem sohbetine (madde planýnda) eriþemez, ama mânâ aleminde çok þeye kavuþur. Efendimizle aralarýnda imrenilecek bir dostluk baþlar. Hoþ onlar için mesafelerin ne önemi vardýr. Öyle ya alan uygun, veren olgun olduktan sonra feyz nehir olur akar.

Serveri Kainat zaman zaman mübarek yüzlerini Karen taraflarýna döndürür ve Yemen cihetinden rahmet rüzgarlarý esiyor buyururlar, Ýhsan ve iyilikte Tabiinin en iyisi Üveys-i Karni dir!

MÜJDELER
Yine Efendimiz buyururlar ki: _Ümmetimden bir kimse vardýr ki, Kýyamet günü Rabia ve Mudar kabilelerinin koyunlarýnýn kýllarý adedince insana þefaat edecektir_ (ki bu iki kabile sürülerinin çokluðu ile tanýnýrlar)
Eshab-ý kiram sorar:
- Ya Resullallah kimdir bu nasipli?
- Allahýn kullarýndan biri.
- Peki adý nedir?
- Üveys!
- Ya memleketi?
- Karen!
- O sizi gördü mü?
Efendimiz mânâlý mânâlý gülümser,_Baþ gözü ile hayýr!_ derler. Sahabeden Hayret! diyenler olur, Size böylesine aþýk olan biri nasýl oluyor da koþmuyor huzurunuza?Efendimiz izah eder: - Onun gelmemesi de bana olan baðlýlýðýndandýr. Ýhtiyar bir annesi vardýr. Ýman etmiþtir. Ancak gözleri görmez, hareket edemez. Üveys gündüzleri deve çobanlýðý yapar, kazandýðýný annesine harcar.
Hazret-i Ebubekir sorar:
- Ya Resulallah biz onu görür müyüz?
Efendimiz mübarek kafalarýný ne yazýk ki hayýr manasýnda sallar, Sen göremezsinbuyururlar, ama Hazret-i Ömer ve Hazret-i Aliye dönüp müjdeyi verirler: Onu, siz göreceksiniz! Sonra bir bir vasýflarýný tarif ederler ki, bu iþaretlerden biri avucunun içindeki gümüþi beyazlýktýr.

Aþýk için zaman geçmez derler, ama aradan yýllar geçer. Hani o dakikalarý asýrlaþan yýllar... Efendimiz hayatlarýnýn son soluklarýný aldýklarý demlerde mübarek hýrkalarýný çýkarýr ve _Bunu Üveys-i Karni ye verin!_ buyururlar.

Resullullahýn (Sallallahü aleyhi ve sellem) dar-ý bekaya göçmelerinin ardýndan Hazreti Ömer ve Hazreti Ali yollara düþer, Veysel Karani;nin izini bulurlar. Ahali böylesine þerefli iki kimsenin böylesine köhne bir yeri ziyaretine mânâ veremez. Hele Üveysi arýyoruz! cümlesine çok þaþýrýrlar.O divanenin tekidir derler, Ýnsanlardan kaçar. Kimseyle konuþmaz, kimseye karýþmaz. Aðladýklarýmýza güler, güldüklerimize aðlar. Neþe nedir bilmez. Aradýðýnýz sakýn baþka biri olmasýn!
Hazret-i Ömer dikkatle dinler, Bilakis! der, Aradýðýmýz o olmalý!

Karenliler iki þanlý sahabenin önüne düþer, onlarý Arne Vadisine getirirler. Veysel Karani yi namaz kýlarken görürler. Develer akýllý uslu dolanmakta, çobanlarýný üzecek hareketlerden sakýnmaktadýrlar. Namazý biten Üveys misafirlerine döner. Hoþgeldiniz! der. Hazret-i Ömer önce müsafaha eder, sonra gülümseyerek sorar; Kimsin sen?- Abdullah! (Allah ýn kulu)
- Evet hepimiz Abdullah ýz, ama seni ne diye tanýrlar?
- Üveys derler.
- Sað elini açar mýsýn?
Açar. Efendimizin belirttiði iþaret ayan beyan ortadadýr. Büyük sahabe ;Ben Hattapoðlu Ömerim; der, Arkadaþým Ali bin Ebu Talip!
Vadiyi kýsa ama mânâlý bir sessizlik kaplar. Sükutu yine Hazreti Ömer bozar: - Efendimiz sana selâm ettiler ve mübarek hýrkalarýný gönderip buyurdular ki ;Alýp giysin, ümmetime dua etsin!

BEN GÜNAHKARIN BÝRÝYÝM
Veysel Karani aðlamaklýdýr. Þaþkýnlýktan titreyen bir sesle ;Ya Ömer! der,Ben aciz ve günahkar bir kulum. Sizin aradýðýnýz baþka Üveys olmasýn?
Hazret-i Ömer;Hayýr sensin! buyurur.Zira Efendimiz çizgi çizgi eþkalini verdi ve sen tamý tamýna uyuyorsun buna.
O büyük mücahide, o koca Ömer e itiraz ne mümkün. Hele müjdenin böylesini getiriyorsa.

Üveys-i Karani mübârek hýrkayý hasretle koklar, (ki ziyaret edenler iyi bilirler, Efendimizin gül teniyle ýtýrlanan Hýrka-i Þerif aradan geçen asýrlara raðmen tarif edilemeyecek kadar güzel kokar) sonra yüzüne gözüne sürerek bir kuytuya çekilir. Mübarek alnýný topraða koyar ve aðlayarak yalvarýr. ;Ya Rabbi! der ;Bu ne nimettir. Yüzü suyu hurmetine kâinatý yarattýðýn Server benim gibi bir acizi hatýrlýyor ve mübarek hýrkalarýný Ömer ve Ali gibi iki güzide sultanla bu günahkâra yolluyor. Senden bir tek dileðim var: Ümmet-i Muhammedi affeyle. Nolur. Bu hýrkanýn hakký için!

Gaibden bir ses gelir. 'Þu kadarýný sana baðýþladým. Haydi giy hýrkayý!'
- Hepsini ya Rabbi! Hepsini.
- Þunlarý, þunlarý, þunlarý da baðýþladým.
- Diðerlerinin hali n’olacak Ya Rabbi? Nolur, hýrkanýn ve hýrkanýn sahibinin hatýrýna...

Tam bu sýrada Karenlinin biri gelir ve o muhteþem huzuru bozar.Misafirlerin dönmeye niyetliler diye ikaz eder güya, Onlara diyeceðin bir þey yok mu?
Veysel Karani ;Ahh! der, Ahh bu hali bozmayacaktýn iþte. Ýnanýn az kalmýþtý. Bütün ümmeti Muhammed affedilmedikçe giymeyecektim hýrkayý.

Aradan günler geçer. Karenliler þaþkýn, hatta piþmandýrlar. Öyle ya, elinin altýnda Üveys gibi bir cevher olsun da, sen onun kýymetini bilme. Ama bu kez mübareði hurmet ve ilgiyle bunaltýrlar. Huzurunda el pençe divan durur, ýsrarla nasihat isterler. Hele bazýlarý aþikare keramet bekler. Veysel Karani gibi mütevazý biri, ilginin böylesinden sýkýlýr. Ýþte tam o günlerde biricik annesi vefat eder ve onu Karene baðlayan hiçbir þey kalmaz. Ýþte þimdi yollara düþebilir.

Mübâreðin ilk hedefi elbette Haremeyndir. Önce hacceder, sonra Medineye gider. Ancak o münevver þehrin hüzünlü yüzünü görür ve Resullulahýn yaþamadýðý Peygamber beldesinde duramaz. Çeker çarýðýný, yürür uzaklara. Bir ara Basrada eyleþir, bir ara Kufeye yerleþir. Yine eskisi gibi deve güder. Aç kalýr, açýkta kalýr. Horlanýr, aþaðýlanýr. Garip bu ya milletin gücü hep ona yeter. Hatta ufacýk veledler bile sataþýr, taþ yaðdýrýrlar. Büyük veli, çýðlýk çýðlýða saldýran afacanlara gülümser Nolur ayaklarýmý kanatacak kadar büyükleri atmayýn der,Abdestim bozulmasýn e mi? Zira o güne kadar bir kez olsun abdestsiz basmamýþtýr zemine.

MELEKLERÝN ÝBADETÝ
Veysel Karani Hazretleri bazen sehere kadar secdede, bazen sabahlara kadar rükûda kalýr. 'Býrakýn üç kere Sûbhane rabbiyel âla demeyi, ben bir keresini bile beceremiyorum' diye yakýnýr. Eh onun özlediði ibadet meleklerinkinden farksýz olmalýdýr. Namazda huþu öyle olmalýdýr ki der: Baðrýna býçak sokulsa duyulmaya.

Biri sorar: Nasýlsýn? Cevap manidardýr: ;Akþama çýkacaðýný bilmeyen biri nasýl olursa!Sevenleri ýsrarla nasihat isterler. O gülümser:
- Allahü teâlâyý bilir misiniz?
- Evet biliriz.
- Öyleyse baþka þeyleri bilmeseniz de olur.
- Aman efendim bir nasihat daha.
- Allahü teâlâ sizi bilir mi?
- Elbette bilir.
- Öyleyse baþkalarý bilmese de olur.
Mübarek, Allahü teâlâdan çok korkar ve buyururlar ki: Ýnanýn Allahü teâlâ yý tanýyana gizli kalmaz.

Veysel Karani hazretleri hayatýný kendi ifadesiyle þöyle hülâsa eder. Yüksekliði tevazuda buldum, liderliði nasihatte... Nesebi takvada buldum, þerefi kanaatte... Rahatlýðý zühdde buldum, zenginliði tevekkülde.

Bizde ne takva, ne zühd, ne de tevvekkül. Eh bir þey bulamýyoruz tabii. Allahü teâlâ o büyüklerin yüzü suyu hürmetine sonumuzu hayreyliye.

Veysel Karani Hazretlerinin kutlu hýrkasý elden ele geçer ve Van civarýnda hüküm süren Ýrisan Beylerine gelir. Hicri 1028 yýlýnda 2. Osman Hana hediye edilen nurlu emanet Ýstanbulda heyecanla karþýlanýr. Asitane halký ona _Hýrka-ý Þerif_der, ramazanlarda ziyaret ederler. Buðulu gözlerle ilmeklerine dalar, Efendimizi hatýrlarlar.

Gel zaman git zaman büyük izdihamlar yaþanýr. Hýrkanýn saklandýðý ve sergilendiði küçük bina kalabalýðý kaldýrmaz olur. Abdülmecid Han bu mübarek hýrkanýn þerefine, Fatih-te koca bir mahalleyi istimlak eder ve biblo güzelliðinde bir cami yaptýrýr. Bu uðurda þahsi servetini fedadan çekinmez. Belki de þu ferah mabedi böylesine sevimli kýlan, temelindeki ihlâstýr, kimbilir?

ASIRLIK GELENEK
Ve asýrlýk gelenek yaþar. Hýrka-i þerif, gözü yaþlý aþýklarýn ziyaretgahý olur. Medine-ye, Mescid-i Nebi-ye ulaþamayanlar hasretlerini burada dindirmeye çalýþýrlar. Cami çalýþanlarý þirin mescidi güllerle bezerler, ki tasavvufta gül O-na iþarettir. Efendimiz-e!

Hele Ramazan günleri civar coðrafya Hýrka-i Þerif-e akar. Müminler kar demez, kýþ demez ziyarete koþarlar. Anadolunun dört bir yanýndan gelen aþýklar yaþlý gözlerle yüce Serverin kutlu mirasýna bakarlar.

Allahü teâlâ bizleri yalan dünyayý Veysel Karani gibi görenlerden ve Resulü Ekrem in (Sallallahü aleyhi ve sellem) þefaatine erenlerden eylesin! AMÝN...!!! ağlar

Alýntý; http://www.menzil.net/

Mesaj 1 kez düzenlendi. En son _-Canan-_ tarafından, 04.02.2005 - 12:50 tarihinde.

Gönderen: 04.02.2005 - 12:35

	öLüm_7

860 Mesaj -

Allah razi olsun cok güzel....AMIN....selam ve dua ile...

Gönderen: 04.02.2005 - 23:01

	zeyneb-54

1129 Mesaj -

Allahü teâlâ bizleri yalan dünyayý Veysel Karani gibi görenlerden ve Resulü Ekrem in (Sallallahü aleyhi ve sellem) þefaatine erenlerden eylesin! AMÝN...!!!

Gönderen: 04.02.2005 - 23:08

	SaHRa

1183 Mesaj -

Allah razi olsun Canan bacim...
selametle...

Gönderen: 04.02.2005 - 23:14

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1355 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
kadirizim07 (46), omer873 (40), AKSA21 (45), dilegim (44), torontolu (44), aguler1980 (45), DelikanliGenc (43), johannes (41), CracK (42), Vuslatgülü (38), eren038 (42), mender21 (45), mertkonya (40), BOSNALI (55), enesnat (42), ibrahim47 (37), selamiaydin (44), aysenur83 (41), hüsnü ça.. (43), ilk_nur (47), Phoenix (44), can davetci (39), Bulaoglu Meheme.. (), NURULLAH YENEN (64), isa26 (46), jennifer (35), _CUNEYD_ (50), Turan Halil (35)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.67435 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.