*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1670 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Salı, 19. Kasım 2024 - 20:22

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » EDEBİYAT / MAKALE / ŞİİR » Amerika`dan Mektup Var

önceki konu diğer konu

4 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	gulsence

		Amerika`dan Mektup Var

182 Mesaj -

Amerikadan Mektup Var

Canım Kızıma...

Bir tanem, bebeğim, herşeyim benim. 5 asır mı oldu, 5
ay mı oldu seni Türkiye'de bırakalı bilmiyorum ama ben
sensiz yapamaz oldum artık buralarda. Henüz çok
küçüksün, bu yazdıklarımı okuyamıyorsun ama o kadar
doluyum ki nartanem, içimi dökmek istedim. Atatürk
havalimanında seni son kez kucağıma aldığımda neden
daha çok öpmedim, neden kokunu daha fazla çekmedim
içime. Hasretin hala daha yumruk gibi boğazımda saplı
duruyor. Nefesimi tüketiyor, gücü mü alıp götürüyor bu
hasret. Ama biliyorum, senin için, geleceğin için
babacığın güçlü olmak zoruhda. Sen beni kravatımla;
kendime ait odamda, Türkiye'de ortalamanın üzerinde
iyi bir işle görmeye alıştın hep. Oysa, oysa babacığın
burada kravat bağlamasını dahi unuttu. Kaçak olarak
çalıştığı işyerinde kaldırdığı kasalardan dolayı kol
kasları gelişti. Günde 1 öğün yiyebildiği yemekten
dolayı kaybettiği kiloların neticesinde göz .çukurları
belirdi. Hatırlıyormusun orada geçen sene yeni bir
araba almıştık, hani sen rengi niye pembe değil bunun
diye burun kıvırmıştın? Babacığın burada 2 hafta önce
hurdaya yakın bir araba alabildi kendine ve bu hurda
ile mutlu olabilmeyi öğrendi. Buraya gelirken en
kocaman Barbie-Evi almamı istedin benden. Keşke
çiçeğim, keşke tüm ihtiyacın bundan ibaret
olabilseydi. Önünde uzun yıllar var inşallah.
Burası AMERİKA tatlım. Burada koca koca evler, düzenli
yollar, sincaplı ağaçlar var. Hani FAX-KIDS kanalında
izlediğin filmlerin birçoğu burada çekiliyor. Burada
inşallah bir sürü arkadaşın olacak. Son telefonumda;
"Bir dahaki doğum günümde pastamı zenci çocuklar mı
kesecek", diye sormuştun. Telaşlanma sen, onların da
senin gibi minicik yürekleri var. Bak göreceksin,
yüzleri elleri siyah olsa bile çok seveceksin onları.
Ama çok korkuyorum kızım. Başarama.maktan korkuuyorum.
Kaldırdığım kasaları düşürmekten, hafta sonları
yıkadığım arabaların üzerinde kir bırakmaktan,
köpekleriniz gezdirilir diye astığım ilanlara cevap
alamamaktan korkuyorum. Kış geliyor, burası çok soğuk
olacak. Vücudumun sınırlarını zorladığı m için
hastalanırsam ne olacak, bunu düşünüyorum. Burada
Kızılay yok beni ucuza tedavi edecek. Sağlık sigortası
yaptıramadım. Dua et kızım, babacığına Allah sağlık ve
kuvvet versinde, hastalanıp, kenara attığı 3-5 kuruş
tedavi için gitmesin. Dua et bebeğim, dua etki dişimin
ağrısı geçsin. 500$ nasıl vereyim bir dolgu için??
Elbette kolay olmayacaktı burada hiç birşey. Bunu,
buraya gelmeden önce gayet iyi biliyordum. Ama
imkansıza yakın olacağını kim bilebilirdi değil mi? 3
aya yakın zamandır çalışıyorum, neden hala doğru
dürüst bir birikim yapamadım? Nereye gidiyor bu
paralar bilmiyorum. Sadece 6 saat uyuyorum günde,
acaba biraz daha az uyuyup, daha mı çok iş arasam?
Geldiğimden beri 100'un üzerinde iş başvurusu yaptım,
daha mı fazla yapmalıyım acaba? Yoruldum, hem de çok
yoruldum. Hayır hayır, çalışmaktan değil, düşünmekten
yoruldum. Nerde hata yaptım bilmiyorum. Haykırdım dün
gece biliyormusun? Gece iş çıkışı eve gelirken
yumruklarımı sıktım, gökyüzüne bakarak çığlık attım.
"Allahım yardım et bana", dedim. "Dünya tatlısı kızım
için kuvvet ve sabır ver bana", dedim.
Biliyorum, 5 ay çok uzun bir zaman değil. Buraya çoook
uzun yıllar önce, dünyanın dört bir yanından gelen
amcalar teyzeler de hep zorluk çekmişler ilk
yıllarında. Ama ışık göremiyorum, ümidimi yitiriyorum
günden güne. Güçlü baban, hani şu istese dağları bile
yerinden oynatacağına inanan baban var ya …..? Tükendi
artık.. Çok çaresiz kaldı. Dünya tatlısı kızı olmasa,
burada tek gün bile geçiremeyecek hale geldi. Ancak
istemiyorum, büyüdüğünde arkadaşların ile bir araya
gelip: "Babam zamanında ABD 'ye gitmiş, başarısız olup
geri dönmüş, keşke dönmeseydi", demeni istemiyorum.
Geri dönersem biliyorum ki büyüdüğünde sen de kendine
bir nickname seçip, ağlayan ikonunla MeZUN.COM 'a
girip buraya gelmenin yollarını araştıracaksın. Buna
dayanamam ben işte. Bastek amcanın da dediği gibi
belki Türkiye'de küçük bir sahil kasabasına yerleşip
mutlu olurum. Evet olurum olmasına ama benim değil,
senin mutluluğun söz konusu. Küçük bir ev, sıcak bir
çorba, bahçede kuyruk sallayan bir Alman Kurt Köpeği
bana yeterde artar bile. Ama sen varsın gözbebeği m,
eğitimin, istikbalin var. Yetmez ki bunlar bize...
Babaannen ve deden zamanında Almanya'ya çalışmak için
gittiklerinde beni bebek halimle Türkiye'de
bırakmışlar. Bebekken aynı senin gibi muzu çok
severmişim. Bu yüzden ben yanlarında yokken 1 sene muz
yememişler. Bense bugün dayanamayıp kendime bir muz
aldım. Yaşlı gözlerle yedim muzu. Muz dedim de aklıma
geldi. Dünyanın 1 numaralı tarım ülkesindeyim şu an ve
elmanın tanesi 1$, muzun ise tanesi 25 cent. Nerede
cennet vatanımdaki bolluk, ucuzluk değil mi? Tamam
insanımız belki fakir ve yoksul ama sokakta oynayan
tonton çocukların cepleri hep meyve doluydu. Dünyanın
en güçlü ekonomisi burada belki ama alışık olmadığımız
şeylere para veriyorsun. Evimin önüne geceleri park
edebilmek için belediye benden ayda 30$ ücret alıyor.
Zorunlu olan ve yıllık 700$ civarıolan oto sigortasına
değinmek dahi istemiyorum. Ülkem çok kalkınmış bir
ülke olmasada bolluk vardı heryerde. Cebinde para
olmasada bir simitle açlığını bastırabiliyordun. Avuç
içi kadar poğaçaya neredeyse 1$ veriyorsun burada.
Para herşey, herşey para burada... Oysa buraya gelmeme
yakın nasıl da umut dolu, nasıl da heyecanlıydım
hatırlıyor musun? Eee, ABD 'ye geliyordum, müsaadenle
o kadarcık hava atılacaktı sağa sola. Konsoloslukta
F-1 vizemi aldığım gün eve dönerken ışıklarda şu
çingene çocuklardan biri gelip camımı silmek
istemişti. "Kurtuluyorumsizlerden", deyip kızmıştım,
kovmuştum yavrucuğu. Ama neydim değil, ne oldum
diyeceksin. O kovduğum, bağırıp hakaret ettiğim
çocuklardan biriyim artık bende. Keşke o gariban çocuk
burada karşıma çıksa da sarılsam ona, öpsem doyasıya,
af dilesem ondan. Yıllarca kalem tutan, klavye
kullanan parmaklarımın
tırnakları artık kirli. Çok uğraşırsam belki çıkarırım
yağ lekelerini, ya yüreğimdeki lekeyi kim çıkaracak
bebeğim? Evet burada herşey bize göre oldukça ileride.
Yolda yürürken karşı kaldırımdaki insanların dahi sana
selam vermeleri, el sallamaları çok doğal. Dilenci
dahi senden para istemeden önce nasılsın diye soruyor.
Saygı; sokakta, günlük yaşamda çok göze çarpıyor.
Trafik mi? Abartılı denecek kadar sabırlı herkes.
Çılgın bunlar, çılgın. Herkes birbirine yol vermek
için adeta yarış halinde. Yeşilışık yandı, öndeki
araba stop etti, gitmiyor. Arkadan tek bir kornasesi
dahi gelmiyor. Tamam sabır bir yere kadar da bu kadarı
da fazla. Okul çıkış saatleri ise görülmeye değer.
Okulun 500 metre uzağındaki kavşaklar da dahi görevli
çocukları bekleyip karşıya geçiriyor. Ya kavga veya
stres? Neredee.. 5 aydır sokakta tek ayakkabası ile
elinde so payla diğerini kovalayan bir kavga
görüntüsüne şahit olmadım. Mutlu burada herkes, en
azından mutlu görünüyor. Mutlular ülkesinde mutsuz
ben. Neden bende onlar gibi en ufak birşeye kahkaha
atamıyorum bebeğim? Bu çatık kaşlar neden hep çatık?
Tamam herkes birbirine saygıda kusur etmiyor da, neden
çalıştığım işyerinde bana köle muamelesi yapıyorlar?
Neden ağır laflar, hakaretler edip, WC'de gizli gizli
gözyaşı dökmeme neden oluyorlar? Dur demeden,
aralıksız çalışıyorum tüm gün. Çok ama çok fazla
yoruluyor vücudum. Buna dayanırım dayanmasına ama
ettikleri laflar yok mu, yiyip bitiriyor beni.
Gururuma dokunduklarında, sen olmasan bilirdim ben
yapacağımı...
Şimdi bebeğim dua et. Minik ellerini aç ve Allah'a dua
et. Babana güç vermesi için, doğru kararı verebilmesi
için. Herkes için dua et. Bu yazıyı okuyanların
umutsuzluğa kapılmamaları için, Türkiye'de kalanlar,
burada bulunanlar için. Dua etki babacığın vereceği
kararda pişman olmasın.

Ülkemde küçük bir sahil kasabası mı yoksa Chicago mu?
Hala bilmiyorum... Meleklere emanet ol...

Kaynak : Bilgisayarla etkili öğretme stratejileri ve
fizik öğretimi
Yrd.doç. dr. Neşet Demirci
Nobel Yayın Dağıtım Ocak 2003, Ankara

Gönderen: 06.07.2003 - 01:03

	Duygu_88

Misafir

ALLAH razi olsun...

Gönderen: 06.07.2003 - 11:43

	spiroglu

Misafir

çok güzel bi yazı insanın okurken aglamamasi mümkün diil Allah razi olsun!..

Gönderen: 06.07.2003 - 23:32

	-=[ E_R ]=-

892 Mesaj -

Allah razi olsun!!!

Gönderen: 06.07.2003 - 23:36

-=[ E_R ]=- üyenin diger mesajlarini ara

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1670 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
serhatozel336 (26), pruedence (36), gizlizor (42), haldun (66), KAHRAMAN34 (40), edep ya hu (51), sontrakyali (48), na.se (39), YEHUDA (39), EFRAIL69 (41), allahu_ekber (38), ha1987 (37), UREGEN23 (42), serdarzade (39), cagatay_1054 (40), hakvan (44), selcuk2626 (40), MÜCAHÝT (45), oerkus (47), licht99 (53), ceyhanceylan (), SEDATCAN (60), htb777 (), ibrahim erdo&et.. (56), ymeydan (36), cedai (48), demirkantan (43), Safa SOYALAN (65), MACIT (53), Hakikat85 (39), bilal abdüssela.. (43), Elif60 (47), yarali_ceylan (38), son79 (45)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.65071 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.