KÂFÝRLERE BENZEMENÝN HÜKMÜ

Ýnsan bu konuda þu üç halden birindedir:

1- Ýcmâ ile onu Ýslâm milletinden çýkaran, zâhirde ve bâtýnda (açýk ve gizli) onlara uymasýdýr, yâni küfürdür.

2- Yine: Onu Ýslâm milletinden icmâ ile çýkaran, yalnýz bâtýnda (gizli olarak, içinden) uymasý vardýr ki, bu da küfürdür. Çünkü bu itikâdi olmasý hasebiyle büyük münâfýklýk, Ýslâm’dan Çýkartan bir haslettir. (Kiþinin içindeki hali bizce belli olamýyacaðýndan kiþinin küfrüne hükmedemez; ancak zahirde görülene göre hüküm verebiliriz).

3- Yalnýz zâhirde (görünüþte) onlara benzemek. Bu ise iki türlüdür:

a) Mücerred tehdit olmamak kaydýyla; dövülmek, iþkence v.b. zorlamalardan dolayý onlara uymak. Bu uyma yalnýz dil ile olduktan sonra, kiþi imanýndan mutmain oldukça onu tekfir edemeyiz. Zirâ, Allahu Teâlâ: ×Kalbi imanla mamur olduðu halde, inkâra zorlanan hâriç, kim iman ettikten sonra, Allah’ý inkâr eder, kalbini inkâra açýk tutarsa, Allah’ýn gazabý onlarýn üzerindedir. Bunlara büyük bir azap da vardýrØ (Nahl, 106) buyurmaktadýr.

b) Mal, mülk, makam sevgisi; idârecilik hýrsý gibi dünyevi bir sebepten dolayý görünüþte onlara uymak. Bu konuda âlimler iki görüþ üzeredirler.

Birincisi: ×Bunun sebebi, dünya hayatýný Âhirete tercih etmeleri ve Allah’ýn kâfirleri doðru yola sevk etmemesidirØ (Nahl, 107) âyetinin zâhirini delil olarak o kiþinin, Ýslâm milletinden çýkan bir kâfir olduðu yolunda;

Ýkincisi; bunun milletten çýkaran büyük bir küfür olmadýðý, sahibinin büyük günah yüklendiðidir.

Aþâðýdaki sebeplerden dolayý tercihimiz ikinci görüþtür. En iyisini bilen þüphesiz Allah Celle Celâlûhü’dür.

a) Bâtýný (içi) Ýslâm’dýr.

b) Mal-mülk, dünya sevgisi fasýklarýn özelliklerinden, onlarýn zevklerindendir.

c) Âyet kafirleri muhatap almaktadýr.

Bir not:

Kâfirlere olan düþmanlýðýmýz, onlara kötü sözler sarf edeceðimiz ve kötü davranýþ içerisine gireceðimiz manasýna gelmemektedir. Bilâkis:

×Ey insan! Eðer anne ve baban seni bilmediðin bir þeyi bana ortak koþmaya zorlarsa, onlara itaat etme. Dünya iþlerinde onlara gayet iyi davran...Ø (Lokman, 15) âyeti doðrultusunda müslümanýn kâfir veyâ müþrik de olsalar anne ve babasýna iyilikle muâmelede bulunmasý gerekir.

Böylece her akrabayla güzel muamelede bulunmak ve onlara sýlâ-i rahim yapmak gerekmektedir. Hatta herkesle bu güzel davranýþta bulunmak savaþ olmadýðý sürece zorunludur. Bu Þer’î bir emirdir.