*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 1770 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Perşembe, 14. Kasım 2024 - 05:11

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » EDEBİYAT / MAKALE / ŞİİR » MAKALELER » Ömrünü geriye doğru yaşasaydın…

önceki konu diğer konu

3 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	KaLBeNuR

Ömrünü geriye doğru yaşasaydın…

1686 Mesaj -

En baþýnda, musalla taþýnda buluyorsun kendini. Gözyaþlarý arasýnda açmak üzeresin dünyaya gözlerini. Aðlayan sen deðilsin. Bu defa, sevenlerin aðlýyor, sen gülüyorsun. Tersinden doðuyorsun dünyaya. “Doðum günü”nde, sevenlerinin hüzünlerine tanýk oluyorsun. Cenazendekilerin gözlerinde okuyorsun ne kadar gözde olduðunu. Hýçkýrýklarla ölçüyorsun eþinin ve çocuklarýnýn kalbindeki yerini. Duyar duymaz cenazene koþacak kadar samimi, tabutunun altýna girecek denli vefalý dostlarýnýn omuzlarýnda evine dönüyorsun. Hayatýnýn ilk gününde, asýl hayatýn ahiret hayatý olduðunu iliklerine kadar hissetmiþ olarak dönüyorsun eve. Herkesin caný gönülden hakkýný helal ettiði gün, ilk nefesini almaya baþlýyorsun. Göðsünde kalbin bir iki tekliyor. Çok geçmeden ilk nefesini alýyorsun. Üzerindeki beyaz kefeni usulca çýkarýyorlar. Ýlk elbiselerini giyiyorsun. Yürümeye baþlýyorsun. Muhtemelen emeklisin. Etrafýnda dostlarýn, çocuklarýn, hatta torunlarýn beliriyor. Hatýralarýnla birlikte doðmuþ olduðunu fark ediyorsun. Anlatacaðýn o kadar çok þey var ki… Susuyorsun. Tatlý hatýralarýn gün geçtikçe gerçek olacaðýný bilerek daha bir tatlý yaþýyorsun. Ne mutlu ki, her günü nostalji tadýyla yaþayacaksýn. “Ölümü tatmýþ bir nefis”le doðduðun için uçarýlýklardan, þýmarýklýklardan vazgeçiyorsun. Namazý kýlýnmýþ biri olarak dünyaya geldiðini bilerek, namazlarýný giderek tazelenen bir heyecanla kýlýyorsun. Topraktan henüz yeni geldiðini bilerek mütevazý yaþýyorsun. Büyüklenme yok. Nasýl büyüklenesin ki, gün geçtikçe seni tanýyanlar azalýyor, itibarýn eksiliyor.

Gün geçtikçe gençleþiyorsun. Doktorlarla randevularýn giderek seyreliyor. Saðlýk tavsiyelerine ihtiyacýn kalmýyor. Damarlarýn her gün daha bir geniþliyor. Kalbin gittikçe zindeleþiyor. Kaslarýn güç kuvvet kazanýyor. Kilolarýný hýzla atýyorsun.

Göz açýp kapayýncaya kadar emekliliðin bitiyor. Seni iþe alýyorlar. Ýlk gün iþinin en kýdemli noktasýnda buluyorsun kendini. Etrafýnda daha genç çalýþanlar beliriyor. Tecrüben zirvede. Þevkle çalýþmaya baþlýyorsun. Çalýþtýkça garip biçimde deneyimlerin azalýyor. Gençleþme pahasýna, sahip olduðun makamlarý bir bir boþaltýyorsun. Servetin giderek azalýyor. Maaþýn her ay biraz daha kýrpýlýyor. Onca taksitle aldýðýn evi elden çýkarýyorsun. Çok geçmeden arabaný da geri alýyorlar. Kefenden çýkmýþ bir adam olarak hiç aldýrýþ etmiyorsun eksilenlere, azalanlara, terk edenlere, uzaklaþanlara.

Evde de iþler iyi gidiyor gibi. Giderek taze bir heyecanla seviyorsun eþini. Her yýl yeni bir þey kaybediyorsunuz ama daha da mutlu oluyorsunuz. Evden arabadan oluyorsunuz; birbirinizin huyuna suyuna yavaþ yavaþ yabancýlaþýyorsunuz ama daha bir sýký sarýlýyorsunuz birbirinize. Ýþler seyreldikçe, daha çok zaman ayýrýyorsun eve. Bir de evlenip uzaklara gitmiþ çocuklarýn bir bir eve döndükçe keyfin nasýl da gýcýr gýcýr oluyor. Arada bir torunlarýnýz ortadan kayboluyor ama onlarýn yokluðu hiç dokunmuyor sana ve eþine. Sanki hiç yokmuþ gibi, hiç olmamýþ gibi onlarsýz da yaþamaya devam ediyorsunuz.

En sonunda, bir sözlü mülakat sonrasý, hiç kimsenin tanýmadýðý, yeni mezun bir delikanlý ya da genç kýz olarak, elinde kýsacýk özgeçmiþinle, kariyerini sýfýrlamýþ olarak kapýnýn önüne býrakýlýyorsun. Moralin hiç bozulmuyor. Az sonra diplomaný da elinden alýyorlar. Okula gidip gelmeye baþlýyorsun. Okuldaki ilk günün diploma töreniyle baþlýyor. Bir kenara koyduðun kitaplarý taze bir heyecanla eline alýyorsun. Okudukça cahilleþiyorsun. Giderek, bildiðin yabancý dilleri konuþamaz hale geliyorsun.

Kan ter içinde girdiðin ÖSS sýnavýndan sonra liseye baþlýyorsun. Sevdiðin kýz ya da oðlan yok ortalýkta. Buna da takýlmýyorsun. Yuvanýn yerinde yeller esiyor olsa da ne gam. Senin baþýnda kavak yelleri giderek þiddetleniyor.

Ne zamandýr görmediðin babacýðýn yaný baþýnda bitiyor. Sana harçlýk vermeye baþlýyor. Elinden tutuyor sonra annen, ilkokula götürüyor. Giderek etrafýndaki yazýlarý okuyamaz hale geliyorsun. Alfabeye yabancýlaþýrken, lunaparklar, sokak oyunlarý, çizgi filmler daha çok dikkatini çekmeye baþlýyor. Onca serveti kaybetmiþ biri olarak, kumdan kaleler yapmaya baþlýyorsun. Kumdan kalelerini büyüklerin oyun ve oynaþ yeri olan dünya hayatýnda kazandýklarýndan daha deðerli ve kalýcý görüyorsun. Daha az þeyle mutlu oluyorsun. Daha küçük kazançlarla seviniyorsun. Umurunda deðil dünya. Çocuk saçlarýný rüzgârda savurdukça, dilindeki kelimeler azaldýkça, kaygýlarýn azalýyor, gözlerindeki hayret artýyor. Yalan konuþmayý unutuyorsun birden. Gýybet edemez oluveriyor dilin. Elin harama uzanamýyor hiç. Dudaðýna günah deðmiyor. Yýrtýp attýðýn masumiyetini yeniden giyiniyorsun. Eskitip yýprattýðýn doðruluðunu, duruluðunu yeniden kazanýyorsun. Affedilmiþ, hiç günah iþlememiþ bir kul oluveriyorsun birden. Aklýn ermiyor günaha. Ellerin gitmiyor isyana.

Ve birden, hiç kimsenin seni özlemediði, yolunu gözlemediði, eksikliðini çekmediði bir boþlukta buluyorsun kendini. Annenin babanýn yüzüne bakýyorsun boþ yere. Hatýrlamýyorlar bile seni. Hiç olmamýþsýn gibi sensiz de yaþamaya devam ediyorlar. Adýn yazýlý deðil bir defterde. Ýsmin okunmuyor hiçbir yerde.

Sadece bir ses duyuyorsun kulaða kesilmiþ ruhunun dört bir yanýndan: “Hatýrla ki þimdi hatýrlanmaya deðer bir þey deðilsin.” Dünyada iken unuttuðun ilk sözünü bütün ruhunla söylerken buluyorsun kendini: “Belâ...” “Elbette ki…” Verdiðin cevabýn sorusunu ise daha sonra duyuyorsun: “Ben senin Rabbin deðil miyim?”

http://www.senaidemirci.net

Gönderen: 21.07.2008 - 18:30

	RuZGaR

Moderator

1295 Mesaj -

Harika.. Senai Demircinin anlatýmý çok daha hoþmuþ.. gül

Gönderen: 21.07.2008 - 19:58

	halk yolcusu

1504 Mesaj -

KARDEÞÝM AGLATTIN BENÝ

Gönderen: 21.07.2008 - 23:33

halk yolcusu üyenin diger mesajlarini ara

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 1770 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
16977 üye ile 13.07.2024 - 11:50 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
33mya (63), turkishdanger (36), LeeNa (56), avara (34), @KIN (43), Sedat KAYHAN (61), burcuburcu (49), emelim (52), yahia (49), huzur (52), nazarboncuð.. (44), fettah (42), asafusta (41), Selim54 (35), excelleron (53), SeHZaDeM (34), sofiumit (41), remzi82 (54), iskender_1 (44), Ibrahim_Kerim (43), ÝSU (31), sadozaydin (38)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 3.08263 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.