Eðer Ýnsansak Söyleyecek Sözümüz Olmalý.

Kimi dinlesen ayný terane.
Ýffetli, þerefli.
Vatanýna, topraðýna, bayraðýna düþkün ve merhametli.
--Yaþasýn iyilik- ölsün kötülük.---

Hele bir de ayaðýna basmaya gör, kuzu nasýl kurt oluyormuþ.
Ýçinin derinliklerinde saklanan en hayvani duygular fýþkýrýverir.
Sorunlarý paylaþmak, çözüm iradesi geliþtirmek þöyle dursun; anýnda baðlanýr belleðinin önyargýlarýna. Körleþir, en temiz sevgi duygularýný ezer geçer.
Kurgular, doldurur kendini. Gün gelir attýðý iftiralara ve yalanlara kendisi de inanýr olur.
Gerçeði keþfetmek, sarýp sarmalamak, önyargýlarý sýyýrýp atmak ve yanlýþlarýn gölgesinden kurtulmak zor mu acaba.

‘’Ýnsan olmak zor zanaat’’ mýþ

Bir yanda güçsüzü geriye itip öne çýkan, örgütlenip çoðalan ve önyargýlarýyla karar alan güçlüler.
Diðer yanda çekilen acýnýn nerden geldiðini bilmeden yaþadýðýný sanan ve yarýnlarý yýkýlan, çýplak durmaya alýþmýþ ak elleriyle güçsüzler.
Uygarlýk savaþýnýn birlik sever emekçileri.
‘’-Aralayýn ufuklarý, aralayýn’’ diyen sesleriyle.

Sen yemedin, ben yemedim, o yemedi bu yemedi, kim yedi.
Bir lokmamýydý ki tükendi. Belki de þeytan aldý götürdü.
Yoksa nasýl uzansýn bir insan eli, uðrunda binlerce canýn feda edildiði bu topraklara. Feda edilen bunca can bizi güçlendirmek, bizi büyütmek için deðilmiydi. Yoksa tam tersimiydi.

Baþýmýzý bir mengeneyle sýkýyorlar sanki.
Sanki kalbimize bir demir oturtulmuþ.
Kime güvenelim.
Kime güvenmeyelim.

Olumlu özelliklerden uzaklaþýp hükmetme, fethetme, ezme, kendine aitleþtirme içgüdüsüyle insana þiddetin her alanda artarak yaþandýðý dünya ve ülke ortamýnda, yapýlan yeniliklerden veya geriliklerden kimler payýný alýyor.
Ýnsan haklarý kimler için uygulanýyor.
Kültür ve gelenek ayrýlýklarý, fikir ayrýlýklarý, örgütsel ayrýlýklar ve inançlar önce bireyleri yabancýlaþtýrýyor. Böyle bir ortamda, dayanýþmadan ve mücadeleden söz etmek mümkün mü?
Toplum belli kalýplar içine sýkýþýp kalýyor.

Zayýf bir toplumda güçlü, devreye daha kolay girer ve çýkardýðý yüksek ses zayýfýn sessizliðine hükmeder.
Ýnsanlýðý yenen maddenin zaferi.
Kapital güçlü (hükmediyor/ eziyor) ,
insan tecavüze uðruyor,
insan satýlýyor,
insan sömürülüyor.

Kimi avare, kafasýna serpuþ takar, siperliðini burnunun ucuna indirir ve yel altýnda ölü dallar gibi çatýrdar.
Kimi baþýný deve kuþu gibi kuma sokar.
Kimi de koyun gibi susup çobanýn sopasýna korkak gözlerle bakar.
Eylem gerek. Eylemek gerek.
Eylemin en anlamlýsý özgürlük/ eþitlik adýna olaný olsa gerek.

Asýrlardýr güçlünün egemen sisteminde mutlu olamayan insanlýk, boyun eðme, itaat etme, karþý çýkamama belalarýný kimliðinin köklerine yerleþmiþ sandý.
Oysa bu melun uykudan uyanýlsa, dayanýþma içinde mücadele edilse; toplum hak ettiði yaþama kavuþacaktýr belki.

Güç egemen sistemde; bastýran, sindiren zayýfý saf dýþý býrakan,
ayrýmcýlýða dayalý yargýlarý sorgulamalý.
Toplumda, ailede veya siyasette güç egemen politikasýný uygulayýp din, dil, ýrk ayrýmýyla ezilen, sürekli baský altýnda ve dýþlanmaya maruz kalanlar o kadar çok ki

Ýnsanlýða ait deðerlere yabancýlaþmanýn kaynaðýnda bencillik yatýyor.
‘’Ben-ci-l-lik kendine has devingenleri ve iliþkileri olan bir dizgi biçimi.’’
Bu dizgi biçiminin hüküm sürdüðü toplumlarda;
yenilik güçlüye,
gerilik güçsüze düþüyor.
...
Müsade Özdemir