Küçük Ahmed

Henüz ikinci sýnýfa gidiyordu Ahmed .Din dersi öðretmeni namazýn faziletini anlatýnca sabah namazýnýn faziletinin daha üstün olduðunu anlatmýþtý Ahmed bütün namazlarýný camide cemaatle kýlýyordu ancak sabah namazýna uyanamýyordu .Birgün uyumayayým ve sabah namazýna cemate gideyim diye düþündü ve öyle yaptý.
Televizyon karþýsýnda anne ve babasý kardeþleri geç vakte kadar eðlenceden sonra uyuyorlar sabah namazýna asla kalkamýyorlardý böylelikle öbür namazlarýnýda ihmal ediyorlardý.
Ahmed o gün uyumadý ve sabah ezanýný bekledi ezan baþlayýnca güzelce abdestini aldý ,camiye gitmeye hazýrlandý , yavaþça kapýyý açtý ki heryerler karanlýk küçük Ahmed korktu ben nasýl giderim bu karanlýkta diyerek üzgün üzgün sokak kapýnýn arkasýnda oturdu ve düþünceye daldý, düþünüyordu ne yapayým? Diye.Bir de ne duysun küçük Ahmed, arkadaþýnýn dedesinin baston sesini duydu çok sevinmiþti.Arkadaþýnýn dedesi camiye gidiyordu.Hemen kapýyý araladý ve dedenin peþinden yürümeye baþladý, dedenin haberi yoktu. Böylece korkmadan camiye gitmiþti Ahmed ve çok hoþuna gitmiþti. Sabah namazýnýn bu kadar huzur verdiðini bilmiyordu. Namazdan sonra hemen eve gelerek biraz dinlendi ve okuluna hazýrlandý.Artýk Ahmed her gün namaz vakti uyanýyor ve ayný o günkü gibi arkadaþýnýn dedesini bekliyor ve onun peþinden gidip namazýný eda ediyor ve çok huzurlu bir hayat yaþýyordu .
Günün birinde dede hastalanýyor ve vefat ediyor.Bunu duyan Ahmed çok üzülüyor. Ve hýçkýra hýçkýra aðlamaya baþlýyor öyle aðýt ki adeta kendisini mahfediyordu.Babasý hemen oðlunun yanýna gelerek caným yavrum niye bu kadar aðlýyorsun?Arkadaþýmýn dedesi öldü ya ona aðlýyorum dedi.Bu kelimeyi de zorla söyledi. Babasý baðrýna bastý oðlunu yavrum arkadaþýnýn dedesine bu kadar aðlanýr mý? yaþlý bir ihtiyar öldü baban ölmedi ya dedi. Keþke babam ölseydi de dede ölmeseydi deyiverdi acýsýndan bu sýrrýný ifþa ediverdi küçük Ahmed. Babasý Ahmed’inin bu sözüne çok þaþýrdý ve adeta dondu kaldý ve yavrucuðum oðlum :
-O yaþlý dedeyi babana tercih mi ediyorsun? neden bu kadar seviyorsun diye israr etti . Ahmed’in caný yanýyordu aðlayarak babacýðým :
_Çünkü ben her gün onun peþinden yürüyerek sabah namazýna giderdim þimdi ne yapacaðým? diyerek aðlamasýný artýrdý.Babasý öylemi yavrum? onunla gidip sabah namazýmý kýlardýn dedi ve baþýndan vurulmuþa döndü içi yandý ve kendi haline çok hayýflandý. Bu küçücük oðlu sabah namazýnýn tadýný almýþta ben nerede uyuyorum diye kendi haline acýdý ve Allah’ýn huzurunda kendisini çok mahcup duruma düþüren bu cevaba daha fazla dayanamadý ve:
- Yavrum, sana söz veriyorum bundan sonra artýk ben götüreceðim seni . Benim bu kadar gafletle yaþadýðým yeter artýk dedi.Küçük Ahmed o kadar sevindi ki:
- Babacýðým sen beni camiye götüreceksin ha? yaþasýn benim babam ne mutlu bana diyerek babasýnýn boynuna sarýldý ve Allah’a hamdü sena etti yavrucuk. Böylece babasý da gafletten kurtuldu elhamdulillah.