Ebu Bekir’in (r.a.) sýdkýný anlatarak insanlara Ýslâm’ý anlatýyor; ama o sýdký kendi hayatýmýza taþýmaktan uzak duruyoruz. Ömer’in (r.a.) adaletini teblið konusu yapýyor; ama o adaleti kendi iþlerimizde uygulamaktan kaçýnýyoruz. Kudüs yolunda deveye kölesiyle nöbetleþe binen Ömer’i anlatýyor; ama geçelim nöbetleþmeyi, iþçimizi aramýza ve arabamýza almaktan haya ediyoruz. Kýrk yamalý halife Ömer dilimizden geçiyor; ama hayatýmýzdan ve bilhassa elbise dolabýmýzdan geçemiyor. Osman’ýn (r.a.) kulluða pek de güzel yakýþan hilmi de, Ali’nin (r.a.) yüzü ilahî marifete dönük ilmi de aðzýmýzda dolanýyor, ama dünyevî þeylere tahsis edilmiþ kalb hanelerimizde onlara verecek bir yer kalmamýþ bulunuyor. Muhacirîn’in ‘Allah’ýn arzýndaki en sevgili yer’den hicretini, bu hicretin ne derece zor bir tercih olduðunu biliyor; ama, ‘televizyonlu oda’dan ‘televizyonsuz oda’ya, ‘üç çeþit yemek’ten ‘tek çeþit’e hicreti dahi beceremiyoruz. Ensâr’ýn neyi varsa yarýsýný Muhacirîn’e vermesindeki îsar ve fedakârlýk derecesini takdir ediyor; ama yirmidört saatin iki saatini olsun imanî bir bahsin talimine tahsis edemiyor, keza Ensâr’ýn yaptýðýnýn yarýsýnýn yarýsýnýn yarýsýný dahi feda etmeye razý olamýyoruz. Ne Abdurrahman b. Avf misali zenginleriz, ne de Ebu Zer-i Gýfarî misali fakirler…

Onlar, Erkam’ýn evinde toplandýðý günlerde, kýrk kiþiydiler. Kelimenin tam anlamýyla yandýlar. Rablerinin rýzasý yolunda nefsin taleplerinden, toplumun ve çaðýn baskýsýndan, iktidar sahiplerinin korkusundan yýlarak nem almadýlar. Hak Olan’ýn hak yolunda hakkýyla yandýlar; yanlarýnda olaný da muhabbetullah kývýlcýmýyla tutuþturdular. Erkam’ýn evindeki kýrk kiþi, on sene içinde, hakkýn en azýlý düþmanlarýndan bir kýsmýnýn dahi hakka teslim olduðunu gördü. Yandýlar; yakabildiler.

Bizler ise, üstlerinde “Vasati 40 çöp” yazan kibrit kutularýný biriktirerek, sonra da “Þu kadar kibritimiz oldu” diye övünerek Rabbimizden ‘fütuhat’ bekliyoruz.

Bilmiyoruz ki, yanmayý göze almayan bir milyar kibrit çöpü, yanmaya razý olan tek bir kibrit çöpünün ulaþtýðý fütuhata ulaþamayacaktýr. Yanmayan, yakamayacaktýr.

Metin Karabaþoðlu